Na een stevige eindspurt om alles af te ronden en voor te bereiden, kreeg ik pas een paar uur voor vertrek naar Schiphol het gevoel klaar te zijn voor Afrika en wat ons daar deze keer weer staat te wachten. Ik vind het zo intrigerend dat er zo'n reiskantelpunt bestaat. Daarvoor ben je druk, onrustig, erop gericht greep te krijgen en te houden op wat er gebeurt. Daarna treedt de rust in. Een soort laissez fair gevoel. Kome wat kome. Je kunt alleen nog maar meegaan met de reisflow. Gaat er wat mis met paspoorten en inchecken., het lost zich vanzelf wel weer op. Nu wachten op het vliegtuig. Zometeen aan boord.
Wat maakt dat je zovaak in Nederland bezig bent met of alles wel klopt en op elkaar is afgestemd, terwijl in Verweggistan je accepteert dat elke dag weer anders gaat dan verwacht. Terugkijkend over de afgelopen twintig jaar komen zoveel herinneringen aan onvoorspelbaarheden in verre landen boven.
Is dat erg? Zeker niet. Het vraagt alleen een andere focus. Ecologische creativiteit noem ik dat wel eens.
Dus als je de context verandert, in hoeverre zijn mensen dan bereid hun focus te veranderen.?
Dus als je de context verandert, in hoeverre zijn mensen dan bereid hun focus te veranderen.?
Maak het eens mee. Probeer het eens uit. Andere context, andere focus, andere ervaring. Leerzaam. En als je dat lastig vindt nodig eens de Gordian Jester uit.
On board. Take off...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten