vrijdag 15 april 2016

Als werken een feestje wordt.

26 uur reizen (van deur tot deur) gaat je niet in de koude kleren zitten. Mij zeker niet. Slapen in een vliegtuig gaat mij bijvoorbeeld niet echt goed af. Het betekende 's avonds in Livingstone  (Zambia) vroeg het bed in rollen.
We zijn hier op uitnodiging van Mw Namakau van het Naleli Initiative. Dat betekent als onderkomen een heerlijke rustige bushlodge zo'n 5 km van de Victoria Watervallen. Maar ook 's morgens vroeg weer opstaan. Een 150 Naleli-vrouwen uit twee dorpen zitten reeds op ons te wachten. Zij hebben een jaar geleden van Anne Heleen Bijl (AH) diverse workshops Creatief Denken gehad om toe te passen in hun start-up bedrijfjes (kapsalon, naaiatelier,  bakkerij, etc etc.), mogelijk gemaakt met microcredieten.

We komen nu als een soort tweede fase. Na de creativieit nu de empowerment van zowel bedrijf als gemeenschap. Ieder van ons zessen brengt zijn/haar eigen ervaring en expertise hiervoor mee, van verschillende business skills en opstellingenwerk tot Zelfregie 3.3 vaardigheden.

Altijd leuk om als groepje dan zo'n eerste sessie voor te bereiden. Uiteraard kennen we de enthousiaste verhalen van AH. Natuurlijk zijn we op meer niet-Europese plekken in de wereld aan het werk geweest. Dus weten we ook dat we niet weten wat ons orecies te wachten staat. Een Creatief Denken opfrissessie leek ons een goede start. Gevolgd door een korte introductie van ons aanbod. En dan maar kijken. ...

We werden ontvangen met zang en dans. Dit is echt een van de redenen waarom ik mij in Afrika zo thuis kan voelen. 150 vrouwen in bonte kleren, sommigen met de kleine kinderen op de arm. Zang en dans. Wat een enthousiasme! Daar word je toch vrolijk (en wakker) van?

AH begint. We introduceren ons. Een paar plenaire oefeningen over personal power en dreaming. Dan komt een tv-ploeg binnen voor interview en rapportage.  Akkoord, dan gaan we daarna aan de slag, toch? No way! We worden getracteerd op een voorbereid toneelstukje over women power in lastige omstandigheden.  Dan komt het vrolijke dansen waarin we uiteraard ook mee moeten doen, eerst de vrouwen dan de mannen. Ik ben blij dat ik nog een kort verhaal kwijt kan dat ik vaak in bedrijfsworkshops gebruik (zie volgend blog: working like a donkey?. Gerard speelde gitaar en zong een geïmproviseerd lied over zijn Zambiaanse naam, van de vrouwen gekregen: Lelato (liefde). Ik mocht Tabo (vreugde) heten. Zo kreeg iedereen zijn eigen naam (leesi ook de projectblogs straks op de Flow&Go site.)! Kortom, werken werd een feestje!

Komende maandag gaan we verder met hun aan de slag. Ik wil dan graag op mijn verhaal teruggrijpen. Van daar uit wil ik met Zelfregie 3.3 aan de slag. Empathisch kennis maken met allerlei perspectieven: van klant tot omgeving. Je eigen start-up verhaal verrijken met een groter denkraam. Wat zou er dan mogelijk zijn (business wise)? Ik wil de Wachter & Lantaarn uitnodigen: aan de slag met je eigen droom (business) in een onvoorspelbare, veranderlijke context. Een gesprek met iemand van de Zambian Chamber of Commerce was in dat opzicht zeer verhelderend! Leerzaam voor mij, voor ons.

Met dit thema wil ik sowieso meer gaan doen in NL: ondernemen in een onvoorspelbare context tegenover ondernemen in een (over?) gereguleerde context. Uiteraard kunnen we onze reguleringsexpertise uitdragen. Is zeker handig en effectief. Wat kunnen wij leren van hun improvisatie/anticipatie expertise? Ik krijg steeds meer de indruk dat dat laatste ondernemen eigenlijk pas het èchte ondernemen is. Dus wat kunnen we van hier leren? Ik vraag via Wachter & Lantaarn om toelichting. Wordt vervolgd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten