Mosi oa Tunya.

Gewoon omdat ik mij bevoorrecht voel een paar weken te mogen werken in Afrika. Samen met de Flow&Go collega's. Twee dagen stevig aan de slag geweest. Eerst met vrouwen, die "vulnerable women" worden genoemd. Misschien kwetsbaar in de maatschappelijke zin van het woord.  Ze komen uit kleine dorpjes in de omgeving. Weinig economische gunstige vooruitzichten.  En dan opgeroepen en uitgedaagd om de verantwoordelijkheid voor hun eigen leven te pakken. Zoals ze hier al een paar keer hebben benadrukt: het is zo gemakkelijk om in loondienst te gaan (als er al een baan voor je is), te doen wat de baas zegt, te stoppen met denken en je hand ophouden.  Het wordt anders als je de verantwoordelijkheid voor een eigen zelfstandige business op je neemt. Als je dan bv tomaten verbouwt, doe je dat niet alleen voor je eigen eten, maar ook om te verkopen, omzet te maken en een eigen tomatenbedrijfje tot bloei te brengen.

150 (veel meer dan 150!) vrouwen  hebben z'n start-up gerealiseerd. Die hebben de verantwoordelijkheid voor hun eigen bestaan gepakt. Dan wil ik hen wat hun personal power betreft niet meer vulnerable noemen, zeker niet in de betekenis van helpless.

Heerlijk om met zo'n groep te werken, waarbij die personal power (women power) voor mij veel belangrijker is, dan de bedrijfskundige skills voor enterprises. Ondernemend zijn reikt in mijn ogen veel verder dan ondernemer zijn.

Wie ondernemend durft te zijn, is in beweging, heeft oog voor de omgeving en situatie waarin zij of hij actief is, is bereid het denkraam te vergroten en verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, onderneming en community, nu en straks. Chapeau,  ladies van het Naleli Initiative! 
Maandag gaan we verder. Ook met Zelfregie 3.3 vaardigheden. Ik zie vele mogelijkheden.

Daaraan dacht ik vanmorgen ook even toen ik stond weg te dromen bij de Mosi oa Tunya, de rook die dondert: de Victoria Watervallen. Het grootste deel van deze vrije ochtend heb ik alleen maar deze geweldige natuurkrachten en pracht staan in te ademen. Zijknat van het water. Een glimlach om de mond. De oren gesloten voor alle geluiden, anders dan die van Mosi oa Tunya.
En toch,  soms, heel soms, komt daar toch even zo'n Naleli gedachte boven. En die wilde ik ook even delen naast onderstaande foto (s).