woensdag 20 april 2016

Chobe NP, into the wild and back again

Wat zou een reis naar Afrika zijn, zonder momenten van verwondering, van bewondering en van ingehouden adem midden in de wildernis?  Na een kleine week stevig aan de slag te zijn geweest, krijgen we de kans om een kleine twee dagen in Chobe NP (Botswana) door te brengen, een gebied dat qwa omvang NL naar de kroon steekt. Een goede gids (dat was-ie zeker!), een stevige en betrouwbare 4WD, genoeg om te drinken plus een paar tenten om de nacht in door te brengen - dat is genoeg. Oh ja, enthousiasme,  een open mind en een scherp oog dragen zeker bij aan het plezier. Plus de bereidheid om de afhankelijkheid van wifi even los te laten. Maar dan krijg je ook wat!
's Avonds aangekomen op de plek waar onze tenten staan opgeslagen ("Hotspot 7") kruipen we rond het kampvuur en laten langzaam de wonderen van de dag in onze belevingen opnieuw traag langsdrijven. Grotere groepen impala's dan we ons hadden kunnen voorstellen. Hippo's, kroks,  rode lechwes (aquatische antilopen - ik heb hun dansende sprongen naar de overkant van eem lagune, voorbij de kroks kunnen filmen! ), ganzen,  zwarte en heilige ibissen, reigers, egrets, diverse jesus birds.....
Olifanten in  het water en op het land. Waterbad en stofbad.
Verderop een roedel leeuwen die traag in het hoge gras twee waakzame kudu's besluipt. Tevergeefs. De antilopen  ontkomen.
Niet alles loopt goed af. We vinden het karkas van een jonge giraffe, bevochten door talloze gieren. De volgende ochtend zal op die plek niets meer van de giraf te vinden zijn. Verderop liggen verspreide botten en een verbleekte schedel; alles wat er over is van een olifant die ten prooi is gevallen aan hongerige katten. In een boom hangen nog de poten van een antilope. Er moeten hier dus ook luipaarden voorkomen.
Een van de mooiste momenten was de ontmoeting met een lilac brested roller Vlakbij en zó rustig.  Aanraakbaar zelfs. Even poseren. Dan in gratieuze, veelkleurige vleugelslagen op weg naar de volgende boom.
Andere erg mooi èn soms zeker ook spannend momenten waren de ontmoetingen met olifanten. Eigenlijk meer. Soms haast net zo dichtbij als de lilac brested roller; minder dan 2 meter. Zo imposant! Die beweeglijke slurf. De lange wimpers. Elk detail te zien.
Als we haast hebben om nog voor donker bij de tent te kunnen zijn blokkeert een jong mannetje met een hoge dosis testosteron onze doorgang. Vlak naast de water kant. Geen zin om ons erlangs te laten. De geur van muskus in onze neus. Straaltjes vocht langs de kop naar beneden. Wapperende oren. Onrustige poten trappend in het zand. Afstand: minder dan 2 meter. Gewoon net zo lang staan blijven (niet terugdeinzen, niet bang zijn) tot we door kunnen rijden.
En nu het kampvuur, de maaltijden, de tenten en de nacht. Als de wildernis,  de baobab tree, het water en alle dieren zich nog even hebben gemeld, komt de ruimte om weer te dènken over ons werk in Zambia.  Op de grens vanuit verschillende culturen zijn we samen (groepen vrouwen, groepen jonge studenten) opzoek gegaan naar duurzaam ondernemerschap, in een breder licht  van community empowerment en in tegen de achtergrond van een weerbarstige realiteit van traditionele,  politieke en maatschappelijke krachten. Daarover een volgende blog.
Het laatste geluid dat ik vannacht hoorde was een zacht  snuivend gebrul. Het is mij niet meer gelukt om dit te identificeren als leeuw, olifant,  hippo, ander nog onbekende Chobe bewoner, of een menselijke slaper ineen naburige tent.
6 uur a.m. startte het vervolg van onze tocht, opnieuw dwars door het Chobe Park, terug Zambia in.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten