Aan het werk in Zuid-Afrika. Ik voel mij nog steeds vereerd om met een groep collega's uitgenodigd te zijn om hier een driedaags seminar (met workshops) te verzorgen. Doelgroep: pastors in townships (later uitgebreid met studenten aan de Qwaqwa Universiteit). Doel: creatieve aanpak van actuele maatschappelijke problemen. Basis: ontmoeten en uitwisselen.
Waar ik vooral nieuwsgierig naar was, is hoe de ontmoeting zou verlopen tussen onze bevlogen creatieve springerigheid en de zuidafrikaanse werkelijkheid van de pastors. Zouden de overeenkomsten de verschillen verbloemen of overbruggen? Zouden we luisteren om werkelijk te begrijpen of vertellen om beweging te willen creëren?
De eerste drie ontmoetingen zijn geweest. Eerst een theoloog, voorzitter van de shepperdorganisatie en opdrachtgever voor ons seminar (goed gesprek op hoofdlijnen). Daarna met twee shepperds uit de townshippraktijk. Eén donker, werkzaam in een probleemwijk met de prachtige naam Heidedal / Heatherdale, de ander blank werkzaam in het centrum, waar inmiddels de gegoede burgerij uit weg is getrokken.
Je wordt dan helemaal stil van de dagelijkse dynamiek van deze wijken: de problemen, van armoe tot criminaliteit, van maatschappelijke inclusie en exclusie, van hoop en wanhoop, van voortdurend vallen en steeds weer de power vinden om op te staan.
Wat zeg je dan? Wat doe je dan? Hoe kun je een sprankeling als cadeau geven (een mogelijk ander denkraam) zonder oplossingen aan te dragen en inzichten te poneren die geworteld zijn in ons eigen denkraam?
Eén van de mooiste aanvliegroutes in zo'n geval die ik ken is "De Pijl in de Roos", waarin een verhaal (niet moralistisch, wel uitnodigend tot denkraamvergroting) wordt verteld. De luisteraar heeft alle vrijheid om zelf connecties te maken tussen willekeurige onderdelen in het verhaal en de eigen werkelijkheid (vraagstukken, problemen, uitdagingen). De luisteraar kan zelf besluiten wat dat oplevert als inzicht en vervolgens wat je er wel of niet mee doet. Dat is de eerste stap in zelfregie.
Ik wil graag nog wel een paar van zulke verhalen vertellen (als onderdeel van Keridwen's Het Gordiaanse Ei: Zelfregie 3.3) en vooral luisteren naar de verhalen (uit het leven) van de mensen hier. In die ontmoeting van verhalen zit de beweging...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten