Op één dag werken met meer generaties, dan merk je pas weer hoe verschillend dat kan zijn. Overdag werken met pastors. Vooral ouderen. Mannen en vrouwen. Bevlogen om vaak in hun eigen huizen in de townships kerkdiensten te organiseren en te begeleiden. Mogelijkheid van een kerkgebouw is er vaak ook niet.
Stap voor stap zijn we op weg gegaan om gebaande paden te verlaten en vanuit wisselende perspectieven naar de (vaak rauwe) werkelijkheid te kijken. Wat is bijvoorbeeld de zin van "preaching the gospel", als de honger te groot is om echt te luisteren? Dat betekent brainstormen over hoe je steeds weer genoeg voedsel kunt organiseren voor een "sunday breakfast on church"! Then they will stay and listen!
De gehele dag moest ik denken aan het belang van "Ubuntu", de tribale vegadering waarin een ieder inbreng heeft. Prachtig hoe steeds weer vanuit de werkgroepjes mensen zelfbewust opstaan om plenair een opmerking te maken. Vertraagt welzekerje programma, drukt ook geplande activiteiten weg en benadrukt zeker om mee te gaan in de Ubuntu -flow.
En dan 's avonds. Jonge studenten. Vrijwillig gekomen. "Eager to learn" nog een of twee stappen en dan passeren ze de "treshold" tussen universiteit en maatschappij. Met risico's van 40% / 80% werkloosheid. In mijn workshop heb ik ze gevraagd of ze het zouden aandurven met verhaal/theatertechnieken "to step into, to experience the unknown". Wow! No holding back! Prachtig paradoxtheater.
Studenten genoeg. Wie geen theater wilde ging met power en stilte de djembé (trommel) gebruiken om gedroomde toekomst te verkennen. Of had het lef systemisch verleden en ongewisse toekomst te verbinden.
Twee generaties. Twee perspectieven op leven en samenleving. Elk vraagt om een eigen aanpak, een eigen ontmoeting.
sa Leboa!
Marcel van der Pol
Qwaqwa - Phutadithjaba - South Africa
sa Leboa!
Marcel van der Pol
Qwaqwa - Phutadithjaba - South Africa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten