Workshop (pe): Outside the Box Tool voor Coach, Supervisor, etc

Aanbod: Workshop met Marcel van der Pol, Keridwen.Er zijn nog plaatsen!
Praktische (zelf) inzichten en creatieve vaardigheden vanuit de theaterregie: de supervisor/coach als professional, als persoon en als regisseur. Trefwoorden: zelfregie, transitie en transformatie, perspectiefwisselingen, creatieve werkvormen.

Praktisch
Wat: Workshop voor supervisoren en coaches (met LVSC pe-punten!)
Wanneer: 16 december, 13.30 - 17.30.
Waar: Seats2Meet Groningen.
Investering (nu met Gwion-korting!): 90 euro [ex BTW]
Aanmelding/Informatie: contact

Overzicht van onderwerpen & thema's
• De supervisor als professional, als regiseur en als persoon
• De betekenis van transitie en transformatie voor de supervisor
• Supervisie in een "grote" wereld vol onzekerheden
• Zelfregie 3.3-vaardigheden voor de supervisor
• Horizontale (posities) en verticale (ik- wereld) perspectiefwisselingen
• Werken met de toneel-metafoor in supervisie: de superivisor als regisseur, als speler en als publiek.
• Toepassing van theaterwerkvormen en creatieve, fysieke werkvormen.

Aanpak en opbouw
De aanpak van deze workshop/training ligt vooral op doen, ervaren en experimenteren: uitgespeelde metaforen, praktische aan het theater ontleende oefeningen, perspectiefwisselingsexperimenten, zelfreflectieopdrachten en uitgebreide regie-feedback en afgewisseld met korte gerichte theoretische onderbouwing.

Onderbouwing
Voor de theoretische onderbouwing van deze workshop wordt verwezen naar het boek Zelfregie 3.3: wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen, van Marcel van der Pol. Een uitgave van Keridwen (2015). Aanvullende info & kopen.

#TwistQuote als hulp bij vergroten denkraam

Het is vrijwel onmogelijk om problemen op te lossen met dezelfde wijze van denken als waardoor ze zijn ontstaan! Je hebt een ander denkraam, liefst een groter, flexibel denkraam (ik noem dat een dansend denkraam), nodig om vraagstukken adequaat aan te kunnen pakken. Dat betekent eveneens (hoe lastig dat ook kan zijn), dat je oude denkpatronen soms los moet kunnen laten, vooral als ze nieuwe wijze van denken in de weg staan. Kortom, een verandering van bewustzijn is nodig om met een frisse blik naar de wereld te kunnen kijken.

Openstaan voor nieuw denken en loslaten van oud denken. Er zijn zóveel manieren om dat te doen. Het Creatief Denken (of Creatieve Probleemoplossing) heeft de niet voor niets een enorme vlucht genomen! Bij Keridwen focussen we primair op het uitnodigen en uitdagen van mens en organisatie om vanuit wisselende perspectieven naar der werkelijkheid te kijken (bijv. verticaal, horizontaal of spiraalgewijs).

Juist die wisseling van perspectief brengt allerlei bewegingen in denken op gang. Een vernieuwd denkraam ontstaat: ruimer, flexibeler. Met nieuwe mogelijkheden om oude problemen op te lossen.
Bij Keridwen hebben wij dat als volgt samengevat: wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen. (de kernleuze van het boek over Zelfregie 3.3).

Verruimen van denkramen door te spelen met perspectieven brengen we op dit moment ook op gang bij diverse maatschappelijke vraagstukken. We doen dat in de vorm van dialoogvoorstellingen.
In trainingen en workshops helpen we professionals, als docenten, mediators, coaches en adviseurs, te spelen met hun eigen perspectieven en leren hen op hun beurt hun klanten weer te helpen te spelen met hun perspectieven.
We ondersteunen mens en organisatie bij de aanpak van concrete vraagstukken. Op elk vraagstuk zijn meer perspectieven mogelijk met elk hun eigen oplossingen.

Het is echter ook zo heerlijk om van tijd tot tijd relatief kleine steentjes in de denkvijver te gooien. Losse gedachten, uitspraken en citaten, verzameld als tweets en updates op social media. Een #TwistQuote hebben we dat genoemd (voorheen: #NiceQuote). Het gaat hierbij niet om onze stellingen, meningen. Wij citeren als #TwistQuote, als een gedachte op de een of andere manier uitnodigt om even uit het vaste denkkader te stappen. Om even opnieuw en anders te denken. Misschien om tot een conclusie te komen (klopt het? ben ik het er mee eens? ...of niet?). Misschien om verder door te denken en nieuwe denkramen te ontdekken.

#TwistQuotes blijven komen op Twitter, LinkedIn, Google+ en Facebook (@keridwen, Keridwen, Marcel van der Pol) Lees ze met een milde glimlach. Geef jezelf te ruimte om je denkhorizon te verruimen. Wie weet vind je nieuwe wegen...

Groet!
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl

Workshop (pe): Mediation & Vechtpatronen

Hoe haal je partijen uit hun vechtpatroon (met Zelfregie 3.3)?

2 december 2015, van 9.30 tot 17.00. Infrahuis, Leonard Springerlaan, Groningen. Voor Mediators en conflictbegeleiders. PE erkend door MfN: 6 punten, cat 1a. In samenwerking met Mediation Academie Groningen (Flyer Mediation & Vechtpatronen).
Investering: 375 euro. Aanmelding en vragen


Toelichting

In deze workshop gaan we een aantal praktische conflictsituaties benaderen vanuit de regie. Centraal staat het denken, voelen en handelen als een regisseur, waarbij een actueel conflict wordt behandeld als een regisseerbaar ‘theaterstuk’. Net als een theaterregisseur leer je vanuit verschillende perspectieven als deelnemer (Acteur) en beschouwer (Publiek) de dynamiek van een conflict te onderzoeken en vervolgens als empathische (Regisseur) adequaat aan te pakken. Uiteraard met in achtneming van neutraliteit, onafhankelijkheid en vertrouwelijkheid. Hiertoe wordt je in praktische oefeningen een aantal fijne kneepjes van het regisseursvak bijgebracht en toegepast op het voorbeeldconflict.

Het conflict wordt daadwerkelijk geanalyseerd als een theaterstuk, waarbij zowel de zichtbare gedragingen en interacties van de conflictpartijen, als de minder zichtbare emotionele onderstromen, leidmotieven, verwachtingen, dynamiek, spanning, tijd, plaats, ruimte, omgeving en achterban aandacht krijgen. Met hulp van praktische regietechnieken, ga je aan de slag (virtueel experimenteren, reëel toepassen).

Alvast ter inspiratie
Links naar # trailer, # pitch # blog en # boek

Begeleiding
Marcel van der Pol is onder meer mediator (opgeleid bij de Merlijn Groep, Nuland), conflictcoach, regisseur creatief & kritisch denken, regisseur professional performance en theatermaker. Hij combineert zijn wetenschappelijke achtergrond met zijn theaterpassie om mensen en organisaties te helpen hun vaste patronen los te laten, andere perspectieven te kiezen en nieuwe inzichten te ontdekken.

Theatermetafoor om Vraagstukken op te lossen

Het is mij weer overkomen. Een tijdje geleden maakte Arend mij vol passie deel van zijn dromen en visioenen. Een paar dagen later sprak ik Berend, die mij met vergelijkbare passie zijn toekomstplannen ontvouwde. Arend en Berend kennen elkaar. Zij werken voor dezelfde organisatie. Je verwacht dan dat hun plannen enige verwantschap vertonen.  Arend en Berend lijken echter in twee verschillende werelden te leven, die elkaars bestaan grotendeels ontkennen. Ja zeker, ze gebruiken soms dezelfde woorden, ze spreken dezelfde taal. In beider betoog valt de naam van de organisatie veelvuldig en met grote enthousiasme. De naam van de ander valt zo nu en dan ook, niet vaak en meestal slechts om aan te geven dat de ander niet mee wil in de eigen ideeën.
Met opzet noem ik hier niet bij welke organisatie Arend en Berend werken, ook focus ik mij niet de op de inhoud van hun ideeën. Het komt zó vaak voor dat mensen het niet met elkaar eens zijn, persoonlijk,  professioneel, publiek en zakelijk. De vraag is hoe beiden met de tegenstellingen omgaan. Wat ik soms graag zou willen, is een vlieg op de muur zijn, als Arend en Berend met elkaar in gesprek raken. Welke plek zou ieder voor zich de ander gunnen? Zouden ze hun gesprek over de toekomst van de organisatie zien als een soort bokswedstrijd, waarin ieder voor zich probeert de overwinning binnen te halen? Dan hoef je je in ieder geval niet bezig te houden met afwijkende ideeën; het gaat alleen om gelijk krijgen, om winnen of verliezen, of op zijn minst een onbesliste wedstrijd.

In mijn positie als professionele vlieg aan de muur, kan ik kiezen hoe ik naar dit gesprek tussen Arend en Berend kijk en luister. Als ik mij verplaats in de rol van bondscoach, dan hoop ik dat mijn favoriet wint. Als scheidsrechter daarentegen ben ik benieuwd wie binnen de kaders de overwinning in de wacht sleept. Als directeur beslis ik wie gelijk krijgt (en dus wint). Als mediator help ik hen te komen tot een voor beiden acceptabele oplossing. ... Er zijn zóveel rollen waar je uit kunt kiezen!

Stel nou echter, dat ik kies voor de rol van regisseur. Dan zijn Arend en Berend twee acteurs in een theaterstuk. Dan is het niet belangrijk meer wie wint of verliest. Ze hebben een gezamenlijke verantwoordelijkheid om er een mooie voorstelling van te maken. Daarbij mag ik hen als regisseur helpen om de sterren van de hemel te spelen. Het gaat dus niet langer om wie gelijk heeft. Sterker nog, als regisseur vind ik verschillen alleen maar interessant. Verschillen vormen de basis voor een boeiende voorstelling. In de ontmoeting tussen mensen met verschillende ideeën ontstaat de mogelijkheid tot iets nieuws, iets moois, iets zinvols...  mits de spelers bereid zijn die ontmoeting aan te gaan, ook al zetten ze de hakken daarbij in het zand. Dat is hun gezamenlijk verantwoordelijkheid, waarop ik als regisseur hen kan aanspreken. Ze hoeven het niet eens te worden. Ze hoeven geen dikke vrienden te worden. Arend en Berend hoeven alleen maar een mooie voorstelling te maken. Mijn taak als regisseur is het om ervoor te zorgen dat deze spelers optimaal spelen. Ik wil het hele toneel kunnen overzien en rekening houden wat er in de omgeving speelt: zowel bij het publiek, in de coulissen als in de buitenwereld. Waar nodig stuur ik wat bij of haal een deel van de buitenwereld naar binnen.

Als ik mijn comfortabele plek als vlieg aan de muur loslaat en bij Arend en Berend aan tafel ga zitten, dan ben ik niet alleen meer regisseur, dan ben ik ook speler in het theaterstuk geworden. Elke  professional (manager, coach, mediator, consultant, etc., etc.), die zichzelf regisseur of regievoerder voelt, wordt ook een van de spelers zodra hij het toneel opkomt. Dat is goed om jezelf te realiseren.

Eerlijk gezegd vind ik dat ook het mooie van mijn werk op basis van Zelfregie 3.3. Ik probeer in mijn werk altijd zoveel mogelijk theorieën en modellen los te laten en mijn klanten en hun vraagstukken metaforisch als theaterstuk te beschouwen, waarbij mijn klanten de spelers zijn en hun vraagstuk het thema van de voorstelling. Ik heb het voorrecht de regisseur te zijn, die als voornaamste taak heeft de spelers de sterren van de hemel te laten spelen (door hun vraagstuk op te lossen).
Als regisseur heb ik belangstelling voor mijn spelers. Ik verplaats mij in de afzonderlijke spelers en ben steeds benieuwd naar wat hen beweegt. Als ik bij hen aan tafel zit, ben ik mij terdege bewust van mijn eigen rol als medespeler. Ik moet dan niet alleen de anderen, maar ook mijzelf regisseren: wat is mijn rol in het geheel en hoe kan ik daarin het beste acteren?
Als regisseur ben ik ook gericht op wat er buiten het toneel gebeurt, in de zaal bijvoorbeeld. Wie vormen allemaal het publiek? Wie zijn de stakeholders? Ik wil mij verplaatsen in het publiek en door hun ogen naar de voorstelling kijken.  Wanneer worden zij geraakt, vinden zij het een mooie, zinvolle voorstelling?
Wat speelt er zich er in de coulissen af? Nèt buiten beeld voor het publiek, dus niet direct waarneembaar, maar toch met zoveel invloed op wat er op het toneel gebeurt. Souffleert er soms iemand? Wie dan? Welke speler? Welke andere nog niet zichtbare spelers staan te trappelen om op te komen?
Wat speelt zich verder weg, buiten het theater, af dat van invloed is op de voorstelling?

Een Arend en een Berend komen er meestal samen wel uit. Soms lukt dat zonder enige hulp van buitenaf. Soms is er wat ondersteuning nodig, een zetje in de goede richting met behulp van enkele regieaanwijzingen. Keridwen's Zelfregie 3.3 biedt veel mogelijkheden tot zulke regieaanwijzingen, gericht op de spelers zelf, gericht op het vraagstuk en gericht op context en setting. Zelfregie 3.3 kan Arend en Berend ook leren zelf de regie op zich te nemen. Het doel van Zelfregie 3.3 is altijd een mooie voorstelling te maken teneinde een vraagstuk (van welke aard dan ook) op te lossen.

Groningen, 5 oktober 2015
Marcel van der Pol

Zelfregie 3.3 - wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen

Denkramen & Vertrouwen (uit de Zelfregie 3.3 praktijk)

Als ik iets de afgelopen jaren heb geleerd, dan is dat zeker dat je naast modellen, technische details en bullit-lists het beste ook metaforen of verhalen moet vertellen, wil je werkelijk mensen raken  en doen begrijpen. Kortom: hier een verhaal over hoe de denkramen van mensen hun beleving van de werkelijkheid kunnen bepalen. Veel leesplezier! 



Soms gebeuren dingen waarvan je had gehoopt dat ze jou nooit zouden overkomen. Op een kwade dag ontdekte hij het grote verschil tussen de papieren en de reële werkelijkheid. Als pas benoemd penningmeester bladerde hij vol trots door de boekhouding  van de afgelopen jaren. Eerlijk gezegd had hij ook nooit verwacht dat hij zo jong als hij was in het bestuur zou worden gekozen. Het was dat zijn voorganger na jaren trouwe inzet voor de vereniging niet langer in staat bleek voldoende tijd te blijven vrijmaken voor deze verantwoordelijke functie. Privé had nu ook recht op zijn onverdeelde aandacht, noemde hij dat. Nu moest uitgerekend hij zo'n deskundig en ervaren iemand opvolgen. Hij was er blij mee en hij was er niet blij mee.
Zuchtend sloeg hij een bladzijde om en genoot daar opnieuw van de zakelijke ordening van al die eindeloze cijfers in hun strakke kolommen. De cijfermatige weergave van de werkelijkheid mocht voor een buitenstaander duf en saai lijken, voor hem was het bijna een magische formule aan de hand waarvan zij probleemloos het reilen en zeilen van de vereniging kon duiden. Alle intenties, goede bedoelingen, halfslachtige keuzes, rake beslissingen, overeenstemming of onenigheid tussen bestuurders lagen besloten in de cijfers op deze bladzijden voor hem. Als penningmeester 'las' je de cijfers: je begreep, je fiatteerde of corrigeerde...

En toen zag hij het opeens. Beter gezegd, hij zag het slechts half. Het ging in ieder geval om een bedrag van 43.785 euro. Het stond keurig vermeld bij zowel de inkomsten (verdeeld over 5 posten) als bij de uitgaven (2 posten). En toch ging er een alarmbelletje bij de kersverse penningmeester rinkelen. Er was iets met de toedeling van de posten en met de datering, die hem de wenkbrauwen deden fronsen. 43.785 euro! Straks was het verdwenen geld. Verkeerd gebruikt. Vals geboekt. Doorgesluisd. Verdonkeremaand. Fraude! Hij hield de adem in.

In een razend tempo bladerde hij door de boeken. Was dit vaker voorkomen? Zat er een patroon in? Hoe groot waren dan de bedragen? Hoe had zijn voorganger dàt kunnen doen? Hoe had hij slechts de gedachte in zichzelf toe kunnen laten?
Als een ontgoocheld mens sloot hij twee uur 's nachts de boeken en ging naar huis. De grote vraag werd, wat nu te doen?
Confronteer je je voorganger met je verdenkingen? Ga je er direct mee naar het voltallige bestuur? Of naar de politie; geef je hem aan? Echte concrete bewijzen had hij nog steeds niet gevonden. Het was echter wel onduidelijk waarom, welke bedragen wanneer precies waarvoor waren aangewend. Als verantwoordelijke penningmeester hoorde je dat te weten. Je hoorde in een oogopslag te kunnen zien hoe het financiële reilen en zeilen van de vereniging in elkaar stak. Eén vraag op de ALV van een oplettend verenigingslid en hij zou met zijn mond vol tanden staan.

Hij besloot de volgende dag reeds zijn voorganger te confronteren. Hij nodigde hem uit in een sober lunchrestaurant. Na zijn tweede glas wijn, bij het hoofdgerecht, zou hij zijn voorganger de hamvraag stellen. Na zijn eerste glas wijn verloor hij echter reeds de moed.
Twee financiële mannen zaten tegenover elkaar en praatten over het leven. Geen financieel cijfer kwam er aan te pas.
De nieuwe penningmeester dronk zijn tweede glas en staarde naar de man tegenover hem. Hij vroeg zich hoe zeer gepokt en gemazeld je moest zijn om met zo'n uitgestreken gezicht tegenover hem te kunnen zitten. Voor de naïeve toeschouwer was niets aan zijn voorganger te zien dat kon duiden op een frauduleuze inborst. Maar als je goed keek, en van een man in zijn eigen positie moest je dat ook kunnen verwachten, dan herkende je de subtiele signalen wel. De manier waarop de ander zijn glas hief en bijna gulzig de laatste druppels wijn naar binnen zoog. Het onrustige spel van zijn wenkbrauwen tijdens het praten. Zijn ogen die nooit langer dan een halve minuut op een punt bleven gericht. Zijn handen die te krachtig in elkaar grepen als hij luisterde
Aan het einde van de maaltijd wist de penningmeester genoeg. Voor hem was er voldoende bewijs. Quod erat demonstrandum. Hij wist wat hem te doen stond.

Beste lezer, op zich ben ik geneigd u nu te vragen wat u zou doen. Ik zou u vooral willen uitnodigen uw keuzes toe te lichten.
Echter voordat ik de kans kreeg u deze vraag te stellen en vervolgens uw keuzes af te zetten tegen de keuzes van onze penningmeester hadden de volgende gebeurtenissen mijn uitnodiging al achterhaald:

Het was voor onze penningmeester al duidelijk wat hij de volgende dag zou moeten doen. Het voltallige bestuur in kennis stellen van wat hij had ontdekt, wat de consequenties ook zouden zijn. Fraude mocht en kon niet worden gedoogd.
Die nacht staarde hij voor een laatste keer in de boeken, bladerde ogenschijnlijk gedachteloos door de gemaltraiteerde jaarcijfers...  en toen zag hij het opeens. Hij zag het glashelder voor zich. Het patroon. De verwijzingen. De posten en kruisposten. De ratio achter het handelen van zijn voorganger. Alles viel opeens op zijn plek. Opgelucht haalde hij adem. Elke cent bleek tot achter de komma te zijn verantwoord. Een zeurende hoofdpijn verdween als  sneeuw voor de zon. Met een brede glimlach viel hij boven zijn boeken in slaap.

Toen hij de volgende ochtend wakker werd, haastte hij zich naar buiten om zichzelf te trakteren op een verse cappuccino met kaneel. Tot zijn verrassing zag hij aan de overzijde van de straat zijn voorganger voorbij lopen. Hij bleef staan en keek de ander aandachtig na. Hij begon langzaam en instemmend met zijn hoofd te knikken. Als je hem zo zag lopen aan de overkant, in een rustig, ontspannen en uitgebalanceerd tempo het ene been voor het andere plaatsend dan kon je zeker concluderen: wat is die man in één nacht in  zijn voordeel veranderd.

Marcel van der Pol
Groningen

Keuzes maken met de Springmuis

Mijn nieuwste boek Zelfregie 3.3 - wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen bevat verschillende strategieën om vraagstukken aan te pakken en problemen op te lossen. Strategieën, geen modellen. 

Bij een probleemoplossingsmodel hoef je alleen maar regels van het model te volgen, als ware het een kookrecept, en je komt bij een oplossing terecht. Nut, zin en effectiviteit van die oplossing worden bepaald door het model en niet door het probleem, dat je aan wilt pakken. 

Een strategie dwingt je echter om zelf na te blijven denken. Een strategie laat je spelen met een probleemoplossingsmodel. De werkelijkheid blijkt immers altijd weer weerbarstiger dan elke theorie (of model)? De strategie helpt je focussen op het doel dat je wilt behalen, maar zorgt ervoor dat je ook oog blijft houden voor de weg daarnaar toe, voor wat er om je heen gebeurt als je bezig bent. Wanneer en in hoeverre dwingt de realiteit dat jij de gekozen probleemoplossingsmodel moet bijsturen? Misschien heb je wel een totaal verkeerde probleemoplossingsmodel gekozen en moet je deze vervangen!

11 juni 2015 heb ik in Theater Vanslag in Borger mijn boek Zelfregie 3.3 - wie durft te dwalen vindt nieuwe wegenten doop mogen houden. Het eerste exemplaar heb ik aangeboden aan Anne Heleen Bijl, vanwege haar grote creativiteit die zij steeds weer inzet voor mens en bedrijf. Op 11 juni voegde zij samen met de aanwezigen een grote hoeveelheid enthousiasme, nieuwe ideeën en betrokkenheid toe aan mij, aan Keridwen en het boek. Geweldig! Dank jullie wel!

Tijdens mijn presentatie van het boek heb ik gebruik gemaakt van mijn korte voorstelling over de Springmuis: "Houd je vast aan de wind...!" Dit gebaseerd op  een Indiaans verhaal, waarin dieren een hoofdrol spelen, waarbij zij typisch menselijke kenmerken vertegenwoordigen. De hoofdpersoon is een kleine muis (hier  verder Springmuis genoemd), die net als wij zo vaak, enorm druk bezig is in een hectische wereld, waarin iedereen, onze Springmuis incluis, het zicht op nut, zin en effectiviteit van actuele bezigheden eigenlijk ietwat uit het oog hebben verloren. Pas als de Springmuis uit de waan van de dag wordt opgeschrikt, omdat een een voor hem belangrijk vraagstuk zich aandient, begint hij zich vragen te stellen over waar hij mee bezig is en vervolgens wat hij moet en wil doen om zijn vraagstuk aan te pakken en op te lossen. Zodra de Springmuis het lef heeft om buiten de gebaande paden te treden, dus zijn collega's achter zich te laten, begint het feitelijke verhaal. Welke kant gaat hij op? Wat komt hij onderweg allemaal tegen voordat hij bij de oplossing van zijn vraagstuk belandt? Welke keuzes maakt hij dan? In hoeverre blijft hij goed gefocust op het doel en blijft zich bewust van de weg die hij volgt? In hoeverre is hij koersvast? En hoe zinvol is dat? 

Grofweg komt de Springmuis op zijn zoektocht naar het antwoord op zijn vraagstuk zo'n vijf keer in een situatie te terecht, waarin de zaken toch weer anders gaan, dan je mogelijk zou verwachten. Of hij dat nu wil of niet, elke keer dwingt de situatie hem opnieuw de werkelijkheid, waarin hij actief is, onder ogen te zien te onderzoeken en keuzes te maken. 

"Houd je vast aan de wind...!" ìs weliswaar een dierenverhaal, maar de typische situaties waarin de Springmuis terecht komt en de keuzes waarvoor hij dan komt te staan, maken dit verhaal elke keer weer zó herkenbaar voor mijn klanten, dat zij regelmatig Springmuis "meenemen" op hun eigen zoektocht naar de oplossing voor vraagstukken en problemen.

Zo ook op deze 11 juni, tijdens de boekpresentatie. Door een briefje in een fles te stoppen, konden de bezoekers aangeven welke van vijf situaties uit de zoektocht van de Springmuis goed overeenkomt met hun eigen actuele situatie. Ik wilde de aanwezigen de mogelijkheid bieden om anoniem hun een keuze te maken; in de praktijk gingen de mensen met elkaar stevig in gesprek over welke situatie voor hen het meest herkenbaar was, en wat zij als zij als Springmuis zouden hebben gedaan. 

Elke situatie werd wel een paar keer gekozen, maar meest favoriet waren "het saliebosje van de oude muis" en "de ontmoeting met de buffel". \

Waarom zou je verder gaan, als saliebosje zo gerieflijk is? Helemaal als de oude muis je ervan probeert te overtuigen, dat verdergaan sowieso niet zinvol is en dat bij hem blijven veel beter is voor alle partijen?

Waarom zou je ingaan op het verzoek van de buffel en een deel van jezelf opgeven om hem te helpen, zonder te weten of jóu dat ook verder zal helpen?

In "Houd je vast aan de wind...!" maakt de Springmuis zijn eigen afwegingen en zijn eigen keuzes. Hij vindt zeker zijn antwoord, al blijkt deze ietwat anders dan... ja, dan wat? 

Heeft iemand altijd van te voren voor elk vraagstuk of probleem een duidelijk beeld van wat het antwoord zou moeten zijn? Gaat die daar dan door ruiten en roeien gericht op af? 

Is kortom, het antwoord, dat voor ogen stond, wel het adequate antwoord voor het vraagstuk of probleem, waarmee wordt geworsteld? Staat iemand open voor eventuele andere mogelijkheden en antwoorden? Kan het zijn dat gaandeweg diens inzicht ook voortschrijdt? 

Voor mij is de boeiendste vraag dus: wat zou jíj doen, als jij de Springmuis was? Op het moment dat een vraagstuk zich aandient, Blijf je zitten of ga je op weg? Volg je gebaande paden of treed je ook buiten kaders? Welke keuzes zou jij in elk van de vijf Springmuis-situaties hebben gemaakt? Ga je door tot het einde? Wat ga je doen, als je uiteindelijk antwoord krijgt? 

Je hoeft deze vragen niet alleen te beantwoorden. Je kunt jezelf aan de Springmuis spiegelen. Mijn boek over Zelfregie 3.3 biedt je verschillende probleemoplossingsstrategieën om ook als de praktijk weerbarstiger is dan de theorie antwoorden te blijven vinden. 

Nieuwsgierig naar welke strategie jij zou volgen om je vraagstukken en problemen op te lossen? Benieuwd hoe dat is om te dwalen en nieuwe wegen te vinden? Ga mee op reis met de Springmuis. Maak Zelfregie 3.3 je eigen. Boek Keridwen (Marcel van der Pol) en beslis mee met in het verhaal. 

Voor mee info, ga naar www.keridwen.nl/contact - of mail Marcel

Het boek "Zelfregie 3.3 - wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen" is ook rechtstreeks via Keridwen verkrijgbaar. Ga naar www.keridwen.nl/boek

Kortom, wij zijn weer terug van vakantie.
Met nieuwe ideeën en zinvolle verhalen

Groet! 

Marcel van der Pol

Kùn je je dan vasthouden aan de wind?

Boek en voorstelling over Zelfregie 3.3

Ter ondersteuning van mijn nieuwe boek over Zelfregie 3.3 heb ik de laatste weken diverse malen de voorstelling Houd je vast aan de wind…! gespeeld.

Zonder al te veel weg te geven (u kunt nog steeds boeken!): deze speelse voorstelling gaat over de ‘ratrace’ of zo je wilt de ‘tredmolen’ waarin wij in ons werkleven zo vaak gevangen zitten, over het verlangen om daaruit te breken en over de wegen die je vindt als je daadwerkelijk je eigen weg gaat. Gezien de reacties op de voorstelling en de verkoop van het Zelfregie 3.3-boek worstelen velen met dit verlangen. Hoe zorg je er ook voor, dat je in de aanpak van vraagstukken niet blijft hangen in vastgeroeste patronen, maar open blijft staan voor de beste oplossingen? Het maakt niet uit of je worstelt met privé-vraagstukken of met professionele en organisatie-vraagstukken, het risico van een beperkend denkraam is zeer reëel!

Hoe zorg je er dan voor, dat je je vraagstukken niet steeds probeert op te lossen met dezelfde wijze van denken, die ze heeft veroorzaakt? Hoe was het ook alweer: “als je doet wat je altijd al deed, krijg je ook wat je altijd al kreeg!”? Worden we niet steeds opnieuw overspoeld met standaardoplossingen voor onze vraagstukken, gecomprimeerd tot goedbekkende bullitlists? De zeven stappen naar succes. De vijf regels voor optimaal functioneren. De tien do’s en don’t’s voor elk ondernemend mens. De drie antwoorden die alle vragen oplossen. Marketingtechnisch schijnen dergelijke kreten goed te werken. Krijg je echter, als je een van deze “kookrecepten” volgt, ook werkelijk datgene waar je naar op zoek bent?

Praktische voorbeelden

Met Zelfregie 3.3 wil ik mensen helpen de regie over eigen werk en leven (terug) te nemen, door hen te stimuleren zelfstandig te denken en hun eigen afgewogen keuzes te maken. Wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen. Een paar voorbeelden?

#  De directeur van een financiële instelling voelt zich zeer beperkt door zijn oudere collega-directeur. Keer op keer sneuvelen zijn innovatieve ideeën, door de behoudende managementstijl van de ander. Toch wil hij zorgen dat het bedrijf overeind blijft en zelfs groeit. Vooral in deze tijd van economische crisis vindt hij dat erg belangrijk. Hij blijft dus herhaaldelijk zijn ideeën inbrengen, met steeds hetzelfde voorspelbare gevolg. Hij neigt nu naar overspanning.

# In de complexe overdracht van een aantal rijkstaken naar het lokaal bestuur, dreigt een aantal zaken fout te gaan. De teamleider Participatie voelt zich klem gezet tussen de voortvarende wensen van Raad en B&W, de commerciële kansen van diverse externe partijen en de uiteenlopende belangenbehartigers uit het maatschappelijk middenveld.

# De jonge consultant krijgt de kans een gedroomde carrièrestap te maken door in te stemmen met een veelbelovende meerjarige detachering in Sjanghai. Zijn partner heeft een half jaar eerder reeds een belangrijke stap gezet door zich langdurig te verbinden met haar werk en de positie van senior-programmamanager te accepteren. Zij heeft geen enkele behoefte alles op te geven voor een verblijf in China.

De directeur, teamleider en consultant kunnen zich alledrie herkennen in de hoofdpersoon uit Houd je vast aan de wind…! Zij zitten in mijn publiek. Ik speel voor hen de avonturen van de Springmuis. Eenmaal de relatieve veiligheid, de zekerheid en de voorspelbaarheid achter zich te hebben gelaten, wordt hij steeds opnieuw geconfronteerd met situaties waarin hij niet zomaar terug kan vallen op oude patronen (of toch wel….?). Wat zou de directeur, teamleider of consultant doen, als hij zich in de positie van de Springmuis bevond? Alleen die vraag reeds, helpt om uit een vaste denkpatroon te breken. De Springmuis leert je een andere wijze van denken: autonoom, creatief en effectief! Als zelfs de Springmuis zich durft vast te houden aan de wind… kunnen wij toch ook loslaten wat niet effectief is, om op weg te gaan, te gaan dwalen en nieuwe wegen te vinden?

Jubileum, boekpresentatie en voorstelling

11 juni 2015 heb ik gevierd, dat ik achttien jaar lang met Keridwen heb mogen dwalen en mijn weg van Zelfregie 3.3 vinden. Wat is er dan mooier om op een prachtige lokatie (Theater Vanslag te Borger) de voorstelling Houd je vast aan de wind…! voor klanten en relaties te spelen? Dit jubileum leek mij mij ook het uitgelezen moment om mijn nieuwe boek ten doop te houden, waarin autonoom, creatief en effectief denken centraal staan: Zelfregie 3.3: Wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen.

Anne Heleen Bijl (Creatieve Consultancy) kwam naar Vanslag om het eerste exemplaar van het boek in ontvangst te nemen. Op voor haar kenmerkende, creatieve en enthousiasmerende, wijze wist Anne Heleen het publiek in beweging te krijgen en te schakelen naar verschillende perspectieven om mee actief mee te denken hoe mensen en organisaties kennis te laten maken met Zelfregie 3.3. Het resultaat? Een aantal concrete uitnodigingen voor lezingen, workshops en demonstraties. Met mij en het boek komt de Springmuis mee. Als mensen dat willen, leert de Springmuis hen hoe je je kunt vasthouden aan de wind.

De volgende stap

Wilt u mij ook uitnodigen voor een lezing, workshop, demonstratie of advies? Welkom! Weet dat u in ieder geval een exemplaar van het boek Zelfregie 3.3: Wie durft te dwalen vindt nieuwe wegen cadeau krijgt.

Was u 11 juni verhinderd? Had u wel graag willen komen? Het (full colour!) boek is nog tot 1 juli bij Keridwen verkrijgbaar voor de introductieprijs van 25 euro (excl. verzendkosten). Elders en na 1 juli kost het boek euro 29,90 euro (excl. verzendkosten).



Meer weten? Neem gerust contact op! www.keridwen.nl

Marcel van der Pol, Keridwen