Bancaire problemen:
van wegredeneren en
onderbuikvoelen
naar adequaat denken en handelen.
Twitter-conversatie.
Ik stuurde ik de volgende tweets de wereld in:
Bancaire problemenIn deze blog wil ik niet de gehele geschiedenis rond SNS Reaal en Bouwfonds herhalen. Ik wil zeker niet op basis van wetenschap en deskundigheid achteraf zwarte pieten uitdelen en mensen voor rotte vis uitmaken (zie diverse sociale media). Ik ben vooral geïnteresseerd in hoe we elkaar zó gek hebben kunnen maken, dat we zijn gaan smijten met andermans geld. Als de bomen tot in de hemel groeien, dan kun je wel een gok(je) wagen, toch!? Je gaat ervan uit dat de ‘return on investment’ tóch wel komt.
Zolang de nieuwe bancaire ideeën en produkten goed uitpakten, vonden de meeste mensen het allemaal wel best (àls zij er al over nadachten). Sterker nog, ik ken genoeg mensen, die geld gingen lenen om te kunnen beleggen. Geld groeit immers altijd? Vanuit de winsten zouden ze de leningen wel weer aflossen. Een win-win situatie: winst voor de bank èn winst voor de belegger.
Toen het niet meer goed ging en banken en andere financiële instellingen in problemen raakten, waren natuurlijk de rapen gaar. Beleggers raakten hun geld kwijt. Banken kregen liquiditeitsproblemen. Toegenomen faillissementen. Verdwenen spaarpotten. Wat is het gevolg nu? Banken, die dreigen om te vallen. Overheden worden gedwongen tot ingrijpen en nationaliseren. De belastingbetaler betaalt de extra kosten. En dan natuurlijk de sociale media: via onder meer twitter worden ongebreideld boze en bange onderbuikgevoelens geventileerd.
Groter denken
Een paar jaar geleden beweerde een Franse filosoof, dat geld werkelijk met geld gemaakt kon worden. Er was absoluut geen sprake van zoiets als een ‘koek’, die uiteindelijk op kon raken. Dankzij geld kon uit ‘niets’ ‘iets’ worden gegenereerd. We moesten alleen slimmer worden en voldoende visie en lef ontwikkelen om ruimer te denken. Dan zouden we in staat zijn die nieuwe (financiële) instrumenten te ontwikkelen die in staat waren tot het steeds opnieuw creëren van geld.
Op zich klinkt dit mij als muziek in de oren: ruimer denken en nieuwe mogelijkheden zien. Dat is immers ook wat ik veelal met mijn workshops wil bereiken: vergroten van denkramen, andere invalshoeken kiezen en nieuwe mogelijkheden zien. Er is immers altijd meer mogelijk dan je in eerste instantie denkt. Geweldig!
Een groter denkraam heeft echter ook een keerzijde. Je moet opnieuw de grenzen aan je mogelijkheden ontdekken. Gisteren was je nog meester in je eigen deskundigheidsgebied. Toen ging je je denkraam vergroten en een wereld aan mogelijkheden opende zich voor je.
Met als gevolg: vandaag blijk je echter geen meester meer te zijn; in je nieuwe deskundigheidsgebied ben je nog slechts een slimme leerling. Je weet niet precies wat nog wèl en wat níet meer kan.
Kleiner denken
Het is dan heel menselijk om (onbewust) de attributietheorie toe te passen.
Als nieuwigheden lukken (geld stroomt binnen), dan is dat alleen maar mooi en bevestigend. Zie eens hoe goed jij bent.
Als nieuwigheden níet lukken (geld verdampt), dan is dat schrikken en maakt dat onzeker. Dan is dat de schuld van anderen.
De attributietheorie is een boeiend psychologisch verschijnsel. Successen zijn er dankzij jou. Mislukkingen ontstaan door de fouten van anderen. Je focust je helemaal op gewenste winsten en voordelen. Je bijt je vast in dat beeld. Nadelen, verliezen en falen ontken je. Die worden weggeredeneerd Je gaat dus niet op zoek naar verbeteringen. Je bedenkt dus geen oplossingen voor problemen die je tegenkomt. Kortom: je ontwikkelt een duidelijke tunnelvisie. Met alle gevolgen van dien.
Tunnelvisie
Twee praktische kenmerken:
In diverse interviews met betrokken topmensen is deze paradox van de grotere en kleinere denkramen duidelijk te horen en te lezen; inclusief de attributietheorie en de kenmerken van tunnelvisie.
Een veel adequatere reactie op de ciris van vandaag zou voor deze topmensen echter geweest zijn: denkraam wèl vergroten maar een met betere zelfreflectie en meer zelfregie. En dat kun je leren!
Cultuurclash
Bancaire problemen ontstaan niet alleen door gedrag en keuzes van een enkele topman. Door fusies en reorganisaties worden financiële instellingen met uiteenlopende kenmerken samengevoegd. Mensen met zeer verschillende taken, capaciteiten, doelen en werkwijzen komen in hetzelfde gebouw te werken. Twee culturen op dezelfde gang De ene beheert, de andere speculeert. De ene wikt en weegt en glijdt vrij geruisloos van periodiek naar periodiek, de andere schiet in status, aanzien en inkomen omhoog (de bomen reikten toch tot in de hemel?). Is het dan raar, dat er iets met die twee culturen gebeurt? Wie wil er niet een graantje meepikken...in snelheid, in status, in geld? Zolang het goed gaat kunnen beide werelden zich aan elkaar optrekken. Zodra het mis gaat, zie je ineens een cultuurclash ontstaan. Zij, die anderen, zij zijn het die de problemen hebben veroorzaakt. Niet wij, maar zij!
Van onderbuikvoelen naar adequaat handelen
We kunnen boos worden (en dat luidkeels uiten). We kunnen schreeuwen om straffen, om terug halen van wat is verdiend. Dat kan zeker.
We kunnen tevens ervoor zorgen dat het puin wordt geruimd. Dat er binnen die (financiële) instellingen, die van zo groot belang zijn voor onze economische gezondheid, anders wordt gedacht.
Dat de mensen in staat zijn hun denkraam te vergroten. Dat ze, voordat er ingrijpende en verstrekkende besluiten worden genomen eerst schakelen in perspectief en paradigma om beter te begrijpen wat de besluiten betekenen en wat de gevolgen (kunnen) zijn. Kortom een groter denkraam, mèt zelfreflectie en mèt zelfregie. Opdat onze welvaart gezond is en blijft.
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Keridwen’s De dans van de held helpt mensen en organisaties hun denkraam te vergroten.
Meer lezen? Vergroot uw denkraam. De dans van de held.
Enlarge your Frame of Mind: the Power of Storytelling in Transforming a Crisis
van wegredeneren en
onderbuikvoelen
naar adequaat denken en handelen.
Twitter-conversatie.
Ik stuurde ik de volgende tweets de wereld in:
- 'Zelfs oudste bank ter wereld is modern gaan bankieren en heeft verloren'. #DeDanseVanDeHeld helpt bancaire denkramen te vergroten?
- Waarom neemt bank-ceo zo weinig verantwoordelijkheid voor zakendaden met ons spaargeld? Intrigerend vraagstuk! #Keridwen #Speakershow”
- @Keridwen Eigenlijk had je meteen bij aankoop deel #Bouwfonds door #SNS aan tafel moeten zitten, maar is niet te laat voor #DeDansVanDeHeld”
- @Keridwen Bij #PropertyFinance moet werk aan winkel zijn voor #Keridwen. Daar zoekt men schuld bij bankjongens (en v.v.): #cultuurclash
- @Keridwen Probleem bij wortel aanpakken: optreden als soort positieve versie Nico #Vijsma - #Keridwen als #MentalCoach #vastgoedwereld!
Bancaire problemenIn deze blog wil ik niet de gehele geschiedenis rond SNS Reaal en Bouwfonds herhalen. Ik wil zeker niet op basis van wetenschap en deskundigheid achteraf zwarte pieten uitdelen en mensen voor rotte vis uitmaken (zie diverse sociale media). Ik ben vooral geïnteresseerd in hoe we elkaar zó gek hebben kunnen maken, dat we zijn gaan smijten met andermans geld. Als de bomen tot in de hemel groeien, dan kun je wel een gok(je) wagen, toch!? Je gaat ervan uit dat de ‘return on investment’ tóch wel komt.
Zolang de nieuwe bancaire ideeën en produkten goed uitpakten, vonden de meeste mensen het allemaal wel best (àls zij er al over nadachten). Sterker nog, ik ken genoeg mensen, die geld gingen lenen om te kunnen beleggen. Geld groeit immers altijd? Vanuit de winsten zouden ze de leningen wel weer aflossen. Een win-win situatie: winst voor de bank èn winst voor de belegger.
Toen het niet meer goed ging en banken en andere financiële instellingen in problemen raakten, waren natuurlijk de rapen gaar. Beleggers raakten hun geld kwijt. Banken kregen liquiditeitsproblemen. Toegenomen faillissementen. Verdwenen spaarpotten. Wat is het gevolg nu? Banken, die dreigen om te vallen. Overheden worden gedwongen tot ingrijpen en nationaliseren. De belastingbetaler betaalt de extra kosten. En dan natuurlijk de sociale media: via onder meer twitter worden ongebreideld boze en bange onderbuikgevoelens geventileerd.
Groter denken
Een paar jaar geleden beweerde een Franse filosoof, dat geld werkelijk met geld gemaakt kon worden. Er was absoluut geen sprake van zoiets als een ‘koek’, die uiteindelijk op kon raken. Dankzij geld kon uit ‘niets’ ‘iets’ worden gegenereerd. We moesten alleen slimmer worden en voldoende visie en lef ontwikkelen om ruimer te denken. Dan zouden we in staat zijn die nieuwe (financiële) instrumenten te ontwikkelen die in staat waren tot het steeds opnieuw creëren van geld.
Op zich klinkt dit mij als muziek in de oren: ruimer denken en nieuwe mogelijkheden zien. Dat is immers ook wat ik veelal met mijn workshops wil bereiken: vergroten van denkramen, andere invalshoeken kiezen en nieuwe mogelijkheden zien. Er is immers altijd meer mogelijk dan je in eerste instantie denkt. Geweldig!
Een groter denkraam heeft echter ook een keerzijde. Je moet opnieuw de grenzen aan je mogelijkheden ontdekken. Gisteren was je nog meester in je eigen deskundigheidsgebied. Toen ging je je denkraam vergroten en een wereld aan mogelijkheden opende zich voor je.
Met als gevolg: vandaag blijk je echter geen meester meer te zijn; in je nieuwe deskundigheidsgebied ben je nog slechts een slimme leerling. Je weet niet precies wat nog wèl en wat níet meer kan.
Kleiner denken
Het is dan heel menselijk om (onbewust) de attributietheorie toe te passen.
Als nieuwigheden lukken (geld stroomt binnen), dan is dat alleen maar mooi en bevestigend. Zie eens hoe goed jij bent.
Als nieuwigheden níet lukken (geld verdampt), dan is dat schrikken en maakt dat onzeker. Dan is dat de schuld van anderen.
De attributietheorie is een boeiend psychologisch verschijnsel. Successen zijn er dankzij jou. Mislukkingen ontstaan door de fouten van anderen. Je focust je helemaal op gewenste winsten en voordelen. Je bijt je vast in dat beeld. Nadelen, verliezen en falen ontken je. Die worden weggeredeneerd Je gaat dus niet op zoek naar verbeteringen. Je bedenkt dus geen oplossingen voor problemen die je tegenkomt. Kortom: je ontwikkelt een duidelijke tunnelvisie. Met alle gevolgen van dien.
Tunnelvisie
Twee praktische kenmerken:
- Je gaat altijd maar door. Je moet immers wel? De verliezen zijn inmiddels zó hoog opgelopen! Stoppen is geen optie meer! De vraag is echter, hoe creëer je toch weer geld in een nog zo onbekend deskundigheidsgebied. Jij. Gaat. Door! >>> Maar: stoppen kan desalniettemin toch verreweg de goedkoopste optie zijn!
- Complexe zaken stel je veel eenvoudiger voor dan ze zijn; aan anderen, maar zeker ook aan jezelf. Doe je dat, dan kun je een groot aantal vragen en konsekwenties gewoon negeren. Deze vallen buiten je scope (buiten je tunnelvisie). Bovendien, deze ‘heldere en eenduidige’ presentatie houdt jou ook keurig in het ‘juiste’ spoor. >>> Maar: wie houdt wie voor de gek? Begrijp je zelf de produkten en ideeën nog wel die de afgelope jaren gangbaar waren in het internationele financiële verkeer?
In diverse interviews met betrokken topmensen is deze paradox van de grotere en kleinere denkramen duidelijk te horen en te lezen; inclusief de attributietheorie en de kenmerken van tunnelvisie.
Een veel adequatere reactie op de ciris van vandaag zou voor deze topmensen echter geweest zijn: denkraam wèl vergroten maar een met betere zelfreflectie en meer zelfregie. En dat kun je leren!
Cultuurclash
Bancaire problemen ontstaan niet alleen door gedrag en keuzes van een enkele topman. Door fusies en reorganisaties worden financiële instellingen met uiteenlopende kenmerken samengevoegd. Mensen met zeer verschillende taken, capaciteiten, doelen en werkwijzen komen in hetzelfde gebouw te werken. Twee culturen op dezelfde gang De ene beheert, de andere speculeert. De ene wikt en weegt en glijdt vrij geruisloos van periodiek naar periodiek, de andere schiet in status, aanzien en inkomen omhoog (de bomen reikten toch tot in de hemel?). Is het dan raar, dat er iets met die twee culturen gebeurt? Wie wil er niet een graantje meepikken...in snelheid, in status, in geld? Zolang het goed gaat kunnen beide werelden zich aan elkaar optrekken. Zodra het mis gaat, zie je ineens een cultuurclash ontstaan. Zij, die anderen, zij zijn het die de problemen hebben veroorzaakt. Niet wij, maar zij!
Van onderbuikvoelen naar adequaat handelen
We kunnen boos worden (en dat luidkeels uiten). We kunnen schreeuwen om straffen, om terug halen van wat is verdiend. Dat kan zeker.
We kunnen tevens ervoor zorgen dat het puin wordt geruimd. Dat er binnen die (financiële) instellingen, die van zo groot belang zijn voor onze economische gezondheid, anders wordt gedacht.
Dat de mensen in staat zijn hun denkraam te vergroten. Dat ze, voordat er ingrijpende en verstrekkende besluiten worden genomen eerst schakelen in perspectief en paradigma om beter te begrijpen wat de besluiten betekenen en wat de gevolgen (kunnen) zijn. Kortom een groter denkraam, mèt zelfreflectie en mèt zelfregie. Opdat onze welvaart gezond is en blijft.
Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
Keridwen’s De dans van de held helpt mensen en organisaties hun denkraam te vergroten.
Meer lezen? Vergroot uw denkraam. De dans van de held.
Enlarge your Frame of Mind: the Power of Storytelling in Transforming a Crisis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten