12. Gordiaans Ei, Gouden Vondst of gewoon Doorhakken? (Column van Marcel van der Pol)

Augustus 2017. Een kruispunt. Een keuzemoment.
Ik had mijzelf voorgenomen, na alles wat mij dit jaar is overkomen, in de zomer samen met Brigit volop van mooie wandel-zwerftochten te genieten. Ik wilde mijn conditie opbouwen. In september wilde ik weer beginnen met werken. Inmiddels heb ik alweer met veel plezier een aantal dingen gedaan: leads opgepakt en mooie klussen uitgevoerd.

In augustus stond ik nog vóór die keuze. Wilde ik nog wel werken? Wat wilde ik dan gaan doen? Hetzelfde als vroeger? Of juist iets geheel anders?

Is zo'n fase van het-even-helemaal-níet-weten niet héél herkenbaar bij een ingrijpende, wellicht ontwrichtende gebeurtenis? Het maakt niet uit of dat een reorganisatie is, baanverlies of gedwongen verhuizing, een relatie die eindig blijkt door scheiding, ziekte of dood, een eigen ziekte of ongeluk, ... etc... Er zijn zoveel gebeurtenissen met grote impact mogelijk in een mensenleven! De fundamenten vallen onder je voeten vandaan.  En wat dan? Je eerste reactie... overleven! ...dus  freeze, fight of flight. En dan? Huilen, opstaan en opnieuw beginnen? Een geheel andere weg inslaan?

Ik heb in augustus ook op mijn eentje lange wandelingen langs het kanaal en rond het meer gemaakt. Veel nagedacht over die drie instictieve overlevingsreacties, freeze, fight en flight. Over de consequenties. Over wat er daarna komt en wat er dan nog en weer mogelijk is. 

Een ontwrichtende of dispruptieve ervaring heeft altijd iets met een verlies te maken. Je bent iets kwijt. Maar komt er ook iets voor terug? Wat kun je zèlf hierin doen en waarbij heb je hulp van ànderen nodig? Of kun je beter alles maar uit je handen laten vallen ende boel opgeven? Je weet het op zo'n moment niet; dat is een kenmerk van ontwrichting! 

Ik heb de afgelopen maanden mijn eigen principes letterlijk mogen doorleven: durven dwalen om nieuwe wegen te vinden.  Soms moet je je Denkraam Vergroten en  jezelf opnieuw uitvinden dan wel herdefiniëren.

Wat vind je als je dat doet: welke nieuwe wegen, ontdekkingen en inzichten kom je tegen? Ik heb mijn vondsten tezamen  mijn Gordiaans Ei genoemd. De dilemma's. De paradoxen. Het andere Denkraam. De keuzes en de uitkomsten. Hoe je vervolgens  (professioneel) in de wereld staat. Een Gouden Vondst of toch maar Doorhakken?

Over dat proces, van ontwrichting, overleving tot  herdefiniëring en het vinden van het Gordiaanse  Ei, en wat je daar vervolgens het beste mee kunt doen (als gouden vondst beschouwen of gewoon doorhakken),  heb ik drie verschillende SPEAKERSHOWS  gemaakt.

1. ONTMOETING MET DE 13de HELD. Over wat ik zelf heb meegemaakt, over hoe Narratieve Zelfregie daarbij heeft geholpen om tot de  herprofilering van Keridwen en mijzelf te komen en welke mooie invloed dat heeft op mijn professioneel handelen.

2. HOUD JE VAST AAN DE WIND! Over mensen en organisaties in verandering. Over hoe je met de NZR-methode je je Denkraam kunt Vergroten om nieuwe perspectieven te zien.

3. TROUBLES AT THE PLAYGROUND. Over botsingen en conflicten tussen mensen met verdchillende achtergronden en denkwijzen. Wat kunnen we samen weer de Playground te kunnen delen? 

Al deze drie SPEAKERSHOWS bied ik dit najaar GRATIS bij jullie OP LOKATIE aan. In NL of Eng.

Waarom ik dat doe? 

Omdat ik graag mijn Gordiaans Ei, mijn ontdekkingen en inzichten wil delen en vertalen naar mogelijkheden voor anderen. 

Omdat ik graag samen met jullie wil vieren, dat ik weer terug ben, actief en met een heldere nieuwe profilering. 

Omdat ik graag verhalen vertel in SPEAKERSHOWS: speelse vorm, herkebare thema's, serieuze inhoud. Ontdek dat genieten en leren goed samen gaan!

IK KOM GRAAG LANGS VOOR EEN SPEAKERSHOW!

Meer weten en boekingen? Ga naar www.KERIDWEN.nl en klik de rode button met ACTUEEL. Rechtstreeks bellen of mailen mag ook.

Hopelijk tot binnenkort!

Marcel van der Pol. 

Keridwen. 18 september 2017

Deel 12 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

11. Herstart Actie -Gratis Speakershows (Column van Marcel van der Pol)

4 september. In diverse berichten had ik reeds aangekondigd, dat ik na de zomer de draard weer zou gaan oppakken. Vandaag is het zover.
Begin januari ben ik opeens bruusk uit de Fastlane van werk en leven de Slowlane ingeslingerd. Vantevoren had ik niet kunnen bedenken wat voor enorme impact dat zou hebben, zowel privé, professioneel als voor Keridwen. Eén ding was echter zeker, ik zou alles op alles zetten om mijn zicht zo maximaal mogelijk terug te krijgen en weer aan het werk te gaan. Een zeer intensieve periode van therapie en training volgde, die natuurlijk nog niet is afgerond. Ik blijf verder trainen om gezichtsvermogen nog verder te verbeteren. Gelukkig is het herstel voldoende om met plezier weer aan de slag te gaan.

De afgelopen maanden hebben mij ook de kans geboden om op een bijzondere wijze mijn eigen Narratieve Zelfregie te doorleven. Ik weet nog goed hoe een bezoeker in februari mij al voorhield, dat ik nu zelf zeker "aan het dwalen moest gaan om nieuwe wegen te vinden"! Die opmerking kwam binnen! Zeker op dàt moment vond ik het zeer confronterend en allerminst leuk om te horen.... maar wel héél waar! Ik ben gaan zoeken en dwalen. Heb advies ingewonnen bij mijn 12 helden. Ben op zoek egaan naar een nieuw verhaal over mijzelf (privé èn professioneel). Geef dit nieuwe verhaal nu vorm en inhoud.

Ik kan nu zeggen, dat die ontwrichtende gebeurtenis van maanden geleden mij ook een ander perspectief op werk en leven heeft opgeleverd. Er ontstond een nieuwe visie, een Groter Denkraam. De ontdekkingen die ik daarbij heb gedaan  en de inzichten die ontstonden wil ik nu graag als bijzondere aanvulling op en verdieping van zo'n 30 jaar ervaring inzetten voor het ondersteunen en begeleiden van mensen en organisaties in het effectief aanpakken van hun vraagstukken, dilemma's en conflicten.

Er is wel sprake van een focusverschuiving in mij  werk. Ik richt mij nu primair op mijn core business: Narratieve Zelfregie (NRZ), de Keridwen-methode om je Denkraam te Vergroten. Jij als mens staat daarbij centraal, dan groep en organisatie. De drie thema's en doelgroepen, die daaruit volgen, zijn:
1 persoonlijk leiderschap: het individu met diens eigen vraagstukken;
2 professioneel meesterschap:  professionals, als docenten, trainers, coaches, mediators en zorg/hulpverleners, etc., die de mogelijkheden van hun vak voorbij de theorie willen onderzoeken;
3 goed werknemerchap: medewerkers in veranderende organisaties, die zelf de verantwoordelijkheid willen nemen voor zinvol, plezier werk in een sociaal prettige omgeving.

Vandaag is het 4 september. De herstart van Keridwen en Marcel, beiden in een nieuwe stijl, is begonnen. Ik doe nu weer die dingen die ik zinvol en praktisch nuttig vind, waar ik goed in ben, en die ik zo mooi vind om te doen.
Deze herstart wil ik graag vieren, samen met jullie, klanten, relaties en belangstellenden. Dit najaar bied ik daarom GRATIS lezingen c.q. intro-workshops aan, om kennis te maken met Keridwen en Marcel van der Pol Nieuwe Stijl en de NZR-methode om je Denkraam te Vergroten. Vanwege het Storytelling karakter, noem ik deze lezingen/workshops: SPEAKERSHOWS.
Je kunt kiezen uit twee verschiilende GRATIS SPEAKERSHOWS:

SPEAKERSHOW 1: ONTMOETING MET DE 13de HELD. Mijn eigen verhaal. Over hard vallen en weer opkrabbelen tot staan. Over het ontstaan van een Groter Denkraam, met ontdekkingen en inzichten, goed bruikbaar in het werken vanuit de Narratieve Zelfregie.
 
SPEAKERSHOW 2: HOUD JE VAST AAN DE WIND. Over de kracht van verhalen, metaforen en heldentheater om je Denkraam te Vergroten en je vraagstukken, dilemma's en conflicten effectief aan te pakken.

Je bent van harte welkom om mij voor een van deze Speakershows uit te nodigen. Nogmaals, ze zijn gratis, ik vraag enkel een vergoeding voor mijn reiskosten. Het aantal gratis Speakershows is wel beperkt. Wacht niet te lang met boeken.

Meer weten? Voor informatie, mogelijkheden en boekingen bel (+316 50680213) of mail (marcel@keridwen.nl) mij gerust.

Hartelijke groet! Marcel van der Pol
KERIDWEN

Deel 11 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

10. De Twee Zijden van de Medaille (Columns vanuit de Slowlane. Marcel van der Pol)

Het is inmiddels alweer zo'n half jaar geleden dat ik vanuit de Fastlane de Slowlane in tuimelde. Als je zelf jarenlang hebt meegedraafd in de Fastlane van werk en leven, is het fascinerend om opeens mee te moeten maken hoe andere, actieve Fastlaners met deze gebeurtenis omgaan. Veel mensen reageerden betrokken, hartverwarmend, vaak gecombineerd met schrik en bezorgdheid. Opeens wordt de kwetsbaarheid  van een mens zó zichtbaar. Bovendien, zou ook jouzelf zoiets kunnen overkomen. Je moet er niet aan denken!

Iemand komt echter meestal niet alleen (of soms helemaal niet!) beschádigd uit een disruptieve ervaring. Het is waar, dat zonder dat je daarom hebt gevraagd, je leven opeens totaal ontwricht kan raken. Oude patronen blijken niet meer te werken. Je moet plotseling andere, misschien zelfs bijna onbekende  kanten in jezelf aanboren of wakker maken, om je eigen weg weer opnieuw te kunnen vinden. Juist die minder bekende kanten van je die nu wakker worden, bieden de mogelijkheid nieuwe inzichten te verwerven om een groter denkraam en een bredere visie op de wereld te ontwikkelen. Als je dan inzichten, denkraam en visie ook nog op authentieke wijze inzet, komt dat zowel je privéleven als je werk en daarmee je klanten ten goede.

Al jaren gebruik ik in mijn werk een aantal narratieve technieken om klanten uit te nodigen vanuit andere perspectieven naar de eigen situatie te kijken en te ontdekken welke nieuwe mogelijkheden daardoor ontstaan. Nu heb ik mijn eigen verhaal over wat mij is overkomen.  Ik wil dit najaar in lezingen en workshops over mijn eigen desruptieve ervaringen vertellen, met vooral de nadruk op wat mij dat aan meerwaarde heeft opgeleverd voor mijn werk als trainer/coach van professionals, als docent van docenten, als mediator en als begeleider voor mensen en organisaties in verandering en beweging. Wil je alvast meer weten? Bel of mail mij gerust.

Een klein tipje van de sluier licht ik binnenkort op in een aantal vlogs op mijn website en marcelvanderpol.blogspot.nl. Houd de berichten daarover in de gaten.

Groningen, 7 augustus 2017

Marcel van der Pol

Deel 10 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

9. Vakantie, talen en denkramen (Columns vanuit de Slowlane, Marcel van der Pol

Dit jaar bewandelen wij in een relaxte vakantiesfeer het Krijtlandpad in Zuid-Limburg. Heerlijk met z'n tweeën. Dagelijkse lange wandelingen met uitgebreide rustpauzes op mooie plekjes.

Wij zijn hierheen gekomen met het openbaar vervoer. In het landschap waar wij doorheen reden maakte het  zwartbont van de noordelijke  koeien steeds meer plaats voor roodbont. In de trein was het druk, veel buitenlanders bepakt en bezakt met grote kofffers, tassen of rugzakken. Terwijl ik naar buiten starend de gebeurtenissen van de afgelopen maanden steeds beter achter mij kon laten, bereikten flarden van gesprekken in diverse talen mijn oren: Nederlands, Engels, Duits, Frans en zelfs een keertje Spaans.  Ik genoot ervan hoe gemakkelijk het kon zijn om hink-stap-sprong te schakelen van taal naar taal naar taal. Je kon zomaar wat meekrijgen van een paar halve zinnen in het Engels en toch begrijpen waar het over ging.  Om dan vrijwel moeiteloos over te stappen op een ander gesprek dat in het Duits werd gevoerd, of Frans of Spaans. Mijn woordenschat in de laatste twee talen is beduidend geringer dan die in het Engels of Duits. Maar toch... de lijn van een gesprek bleef nog steeds met enige moeite te volgen. Zó bijzonder zijn je hersenen dus, dat ze elke keer razendsnel het juiste stukje taalgeheugen aanboren, ook al kijk jij dromerig naar het voorbij glijdende landschap en springt je aandacht dartel van gesprek naar gesprek.

Enige jaren geleden werd ik uitgedaagd door een uitgever van audiopublicaties, om in een opnamestudio een aantal keren achter elkaar een bepaalde voorstelling te spelen, maar dan wel steeds in een andere taal: Nederlands, Engels en Fries. Vanwege de dure studiotijd moest ik alle drie taalversies van zo'n voorstelling direct achter elkaar in één ochtend of middag spelen. Het voordeel daarvan was, dat ik nu zelf kon ervaren welke invloed de taalkeuze had op de sfeer en de beleving van een verhaal.

Ik werd de eerste keer totaal verrast door het centrale gevoel bij een voorstelling dat door de taalkeuze zo kon veranderen. Alsof elke taal een eigen denkraam bij mij opriep (ondanks het feit dat het mijn eigen voorstelling over de bijdehante Innocensius was die ik zelf had geschreven!). Het Nederlands nodigde mij tot meer vrolijkheid. De Engelse variant werd intenser, serieuzer. Het Fries zorgde voor een grotere intimiteit. 

Achteraf had ik het gevoel dat ik echt drie verschillende voorstellingen had gespeeld, elk met een eigen onderstroom aan motieven, wensen en verwachtingen. Een andere taal kan je dus werkelijk een ander perspectief op een verhaal bieden, een ander denkraam die je op een nieuwe manier naar de wereld laat kijken.

Ik werk (samen met anderen) vanuit KERIDWEN (mediation, nieuwe persoonlijk/professionele denkramen), vanuit FORZES (organisatieverandering/ontwikkeling), vanuit TRUEBADOORS (intercultureel samenwerken/samenleven) en vanuit FLOW&GO (werken in Afrika). Altijd zijn wij bezig om mensen te helpen nieuwe perspectieven te ontwikkelen, andere denkramen te ontdekkenen en daardoor nieuwe mogelijkheden te zien. Mijn aanpak is vooral gebaseerd op mijn Narratieve Zelfregie (de NZR (R)-methode. Actief spelen met taal is daar een onderdeel van.

Volgend jaar is Leeuwarden de culturele hoofdstad van Europa. Welke talen zouden er dan allemaal in Friesland te horen zijn? Wat zal dat kunnen  betekenen voor de wijze waarop men denkt en naar de wereld kijkt (perspectief en denkraam)?

Ik wil in dat kader wel een Europese voorstelling spelen. In Leeuwarden. Tijdens het culturele hoofdstad van Europa-jaar (2018). Voor een cultureel divers publiek. lk heb al een goed uitgewerkt idee over vrijheid, identiteit en nieuwsgierigheid klaar!

Vlak voor een voorstelling mag het publiek dan beslissen in welke taal ik moet spelen: bijvoorbeeld Nederlands, Fries of Engels. Elk optreden kan ik dus weer in een andere taal moeten spelen. Alleen dan kan het publiek zelf ontdekken in hoeverre een taalkeuze een ander perspectief en denkraam oproept. Dat zou ik prachtig vinden om te doen. Bovendien is het mooi, spannend, leuk, uitdagend en een intercultureel verantwoorde gedachte! 

Groningen, 24 juli 2017
Marcel van der Pol

Deel 9 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

8: Je weet (niet) wat je mist (Columns vanuit de Slowlane. Marcel van der Pol)

Sinds kort volg ik de Visuele Restitutie Training, door mij omgedoopt als de Kijkdoostherapie. Ik zit letterlijk vier keer per dag in een soort kijkdoos een kwartier lang naar een vast punt op een computerscherm te kijken. Op het scherm verschijnt steeds opnieuw een nieuwe, dynamische  'sterrenhemel'. Een deel van deze sterren begint te draaien. Ik geef aan of de draaiing met de klok mee of tegen de klok in gaat. Uiteraard (!) worden de draaiende sterrenwolken steeds in verschillende delen van mijn gezichtsvelduitval geprojecteerd. Als het goed is wordt geprobeerd daar zo stap voor stap mijn zicht weer wat te activeren. Hard werken, vermoeiend, maar goed te doen, vooral met mooie muziek op de achtergrond. Soms zie ik de draaiingen, vaak ook (nog) niet. De ene keer zie ik slechts een 'zwart gat', de andere een 'wit licht' zonder structuur. Of ik zie slechts een deel van de draaiende constellatie. In alle gevallen weet ik heel concreet wat ik heb gemist. Ik train er juist op, om toch weer zoveel mogelijk te kunnen zien wat ik nu mis.

Na weer zo'n oefensessie moest ik opeens denken aan een CEO met wie ik heb enige tijd gewerkt. Deze zorgde er, naar eigen zeggen, bewúst voor dat hij dingen miste. Niet weten was voor hem een effectieve soort beroepshouding:  Management by Not Doing. Als je ergens geen aandacht aan schonk, zou een vraagstuk of probleem (vooral die tussen mensen binnen zijn organisatie) vanzelf oplossen.

Interessante gedachte. Verschillende problemen lossen ook in de loop van de tijd op zonder dat je er aandacht aan hoeft te geven. Dat geldt zeker niet voor alle problemen. Er is een groot verschil tussen 'not dóing' en 'not séeing', sterker nog, tussen 'niet zien' en 'bewúst niet zien'.

Hoe vaak kijken we niet de andere kant op als we geen zin in problemen hebben, als we ons ergens ongemakkelijk bij voelen, of als we beducht zijn voor de consequenties van wat we zien? Stel dat je begint om, net als in mijn kijkdoos, naast de focus op de hoofdtaak de aandacht ook te richten op zaken in de periferie... wat mis dan niet meer? Dan heb je nog alle ruimte om te beslissen welke zaken je gerichte / bewuste aandacht behoeven. Soms laat je het dan ook weer gaan, omdat 'het' zichzelf wel redt. Soms kies je voor gerichte aandacht; omdat dat nodig is, omdat jij deskundig bent, omdat het gewoon goed is als jij betrokken bent. 

Ik kan mij tegenwoordig soms zo blij voelen als ik vanuit mijn ooghoeken (delen van) draaiende constellaties meen te zien. Dan zíe ik ze tenminste weer. 

Dat is ook wat ik als eerste met mijn inspanningen wil bereiken: een zo groot mogelijk herstel. Vervolgens wil ik deze ervaring van zien, van weinig zien en van anders zien gebruiken in mijn werk voor klanten, zoals genoemde CEO. Wellicht wordt het dan voor klanten zoals hij gemakkelijker om scherp gefocust te zijn op hun hoofdtaken met tegelijkertijd de juiste aandacht voor datgene wat er in de periferie gebeurt. Ik wens hen toe dat ze het verschil wéten tussen datgene wat ze best even kunnen missen omdat het vanzelf goed komt, en datgene waarop zij beter wèl hun centrale aandacht kunnen richten.

Groningen, 10 juli 2017

Marcel van der Pol

Deel 8 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

7. De Blauwbilgorgel en de Pot met Goud (Columns vanuit de Slowlane. Marcel van der Pol)

[De Blauwbilgorgel (tegen de achtergrond van de blauwe mannen) zoals prachtig verbeeld door Magda van Tilburg. Volg de link voor meer info over Magda en over "Boox alive", waar verhalen flonkeren als sterren.]

===================================

De Blauwbilgorgel en de Pot met Goud.

De afgelopen tijd kreeg ik diverse contracten onder ogen. Dit keer uit de bv Zorg Nederland. Zó verschillend uitgewerkt: aan de ene kant contracten met SMART geformuleerde behandeldoelen (vereiste van de zorgverzekeraars), aan de andere kant contracten die vooral uitdaagden het avontuur van de behandeling aan te gaan en te onderzoeken wat de behandeling (maximaal) op kon leveren.
Kijkend naar de doelen, valt op dat hoe concreter de doelen, hoe meer de complexiteit van een (behandel-)situatie is teruggebracht tot enkele parameters. Ik heb (zeker niet alleen in de zorg!) meermalen mogen meemaken dat door de volledige focus te richten op de 'kleine' doelen (de parameters), het 'grote' doel uit het zicht verdween.

Uiteraard zijn er ook genoeg contracten waarin de kleine en de grote doelen samenvallen. Van tevoren is dan duidelijk wat het eindresultaat moet zijn. Echter, hoe leg je vooraf de uitkomst van bijvoorbeeld wetenschappelijk onderzoek vast, het effect van complexe zorg of het resultaat van grootschalige organisatieveranderingen?

Ik mag dat graag illustreren met de metafoor van de Pot met Goud. Het grote doel van de expeditie was rijkdom te vergaren. Omdat dat doel niet SMART genoeg was (want wanneer had je het doel gehaald?) werd als operationeel doel gekozen voor 10 zilverstukken. Lekker concreet! Onderweg liet men een onverwachts gevonden grote pot met goud links liggen, omdat deze geen zilverstukken bevatte.

Ik snap de behoefte aan controle, aan duidelijkheid over resultaten. Ik zie ook zeker het nut en de zin van planmatig werken. Ik pleit echter ook voor meer avontuur, omdat zó vaak vraagstukken niet kunnen worden opgelost met dezelfde denkwijze (ons denkraam) als waarmee ze zijn veroorzaakt (naar Einstein)! We moeten ons denkraam eerst onderzoeken (eventueel unframen) én groter maken om tot goede doelen en juiste resultaten te kunnen komen.
Ik mag klanten in zo'n geval graag meenemen op een virtuele Keridwen-expeditie "Op zoek naar de Bronnen van de Nijl". Ik mag ze ook graag vertellen over de metaforische Blauwbilgorgel (met dank aan Willem Wilmink), wiens vader een Porgel en wiens moeder een Porulam is. Je hebt vantevoren geen idee dat uiteindelijk de Blauwbilgorgel het resultaat zal zijn, hoe graag je dat misschien ook had gewild. Ik vertel dan over een koning die een betere toekomst voor zijn rijk voor ogen heeft en daarvoor een grote organisatieverandering, de verbintenis tussen de Porulam-fractie en de Porgel-fractie nodig denkt te hebben. Stel je voor (functionele empathie is al de hèlft van het veranderingsproces)! Twee zó verschillende fracties die opeens samen moeten. Wat zal daaruit voortkomen? Daar is goed over na gedacht. Porgel en Porulam hebben een keurige, concrete doelstelling meegekregen. Er is uiteraard rekening gehouden met mogelijke variaties. Echter, in geen enkel scenario kwam de Blauwbilgorgel voor. Teleurstelling of Serendipische vondst? Als je eens wist wat de meerwaarde van een Blauwbilgorgel kan zijn! Wat niemand had gedacht, wat ook in geen enkel scenario was opgenomen, wat dus ook nooit van Blauwbilgorgels werd verwacht: Blauwbilgorgels zijn heel goed in het vinden van goudpotten, zelfs als het de primaire opdracht is om zilverstukken te vinden. Wie het aandurft om (naast het volgen van gebaande paden) ook te dwalen, loopt een enorm risico níeuwe, goede, verrassende wegen te vinden!

Groningen, 26 juni 2017
Marcel van der Pol

Deel 7 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

6. Ondersteunen vanuit de Slowlane (Columns vanuit de Slowlane. Marcel van der Pol)

De laatste maanden werd mij meermalen gevraagd of ik doorhad dat ik mijn wijze van werken nu mooi bij mijzelf in praktijk kon brengen. Hoewel ik de eerste keer deze suggestie behoorlijk confronterend vond, was ik mij wel terdege bewust van het feit dat ik mijn eigen Narratieve Zelfregie heel goed in mijn huidige situatie kon gebruiken!

Omstandigheden begin dit jaar hebben mij gedwongen opnieuw te gaan dwalen en andere wegen te zoeken. Ik heb mijzelf afgevraagd, welke Held (of Helden) ik nu het beste kan meenemen om in mijn nieuwe situatie optimaal te kunnen functioneren (De Dans van de Held). Ik heb mijn "oude" verhalen herzien en ben op zoek gegaan naar nieuwe verhalen om over mijzelf en de wereld te vertellen (Wachter & Lantaarn). Ik ben begonnen om de 'film' van mijn leven en werk, nu en straks, te onderzoeken en regisserend vorm te geven (Het Gordiaanse Ei).

Dit voelt goed en vertrouwd. Ook na een zeer ingrijpende gebeurtenis (van welke aard dan ook) staan er altijd weer Helden klaar, die je helpen om een nieuwe visie op je zelf en de wereld (werk èn privé) te ontwikkelen en je vervolgens een zetje geven om weer in beweging te komen (De Dans van de Held). De Helden helpen je zeker ook om je actuele vragen met gerichte storytellingstechnieken goed aan te pakken (Wachter & Lantaarn). Het leven voordat een gebeurtenis  zich aandient kan heel anders zijn, dan daarna. Hoe geef je dat nieuwe leven goed  vorm? Door zelfregiemogelijkheden toe te passen (Het Gordiaanse Ei).

Een embolie heeft afgelopen januari mijn gezichtsvermogen voor een deel beschadigd. Dat zo'n klein bloedpropje  in staat is om  als een donderslag bij heldere hemel je leven zó op de kop te zetten! Wil ik blijven doen waar ik werkelijk in geloof en waar ik goed in ben, dan moet ik wel mijn eigen boeken gaan leven! Ik dwaal nu (ik experimenteer en onderzoek), om nieuwe wegen te vinden. 

 De meeste vraagstukken  waarmee ik op dit mrmoment word geconfronteerd bewegen zich vooral in de Fastlane. Tot voor kort reed ik in de Fastlane het hele land door (en regelmatig ook buitenland, tot in Afrika) om mooie zinvolle dingen te doen met Narratieve Zelfregie: zoals  het begeleiden van organisatieveranderingen en verbeteringen en van  persoonlijke professionele ontwikkeling, het begeleiden van mediations  en het geven van lessen en workshops,  met aandacht luisteren en het vertellen van zinvolle verhalen. Vaak in het Nederlands, soms in het Engels of Duits. Geen week was hetzelfde.

Dan schiet opeens zo'n klein bloedpropje los en slingert je uit de Fastlane linea recta de Slowlane in. Gewoon verdomde pech, zoals een arts het uitdrukte. Blij toe dat alleen mijn gezichtsvermogen deels is beperkt. En daar ik nu toch in de Slowlane sta, heb ik meteen de gelegenheid om in alle rust en van een afstandje goed naar mijzelf, mijn werk,  leven en vraagstukken in de Fastlane te kijken. Precies zoals Het Gordiaanse Ei uit de Narratieve Zelfregie iedereen aanraadt van tijd tot tijd te doen. Stap even uit je vaste patroon. Vergeet het verhaal dat je altijd vertelt. Vergroot je denkraam. Onderzoek je vraagstukken vanuit minder bekende, verrassende invalshoeken. 

Met andere woorden, bezoek zo nu en dan eens de Slowlane, niet omdat je moet, of omdat je iets overkomen is, maar omdat je daartoe wordt uitgenodigd, omdat je het wilt en omdat je weet dat het je veel zal opleveren.

De verbindingswegen tussen Fastlane en Slowlane zijn talrijk en  meestal veel korter dan je denkt. Een kleine omleiding is vaak de snelste weg. Het mooie van het kijken vanuit de Slowlane is, dat er opeens rust is en aandacht. En omdat er rust en aandacht is, is er ook meer ruimte voor creativiteit, een andere manier van kijken en denken. Einstein zei al, dat problemen veelal met een andere denkwijze veel beter aangepakt en opgelost kunnen worden dan die waarmee zij zijn veroorzaakt.

Kortom, ik wil je uitnodigen om even uit je Fastlane in de Slowlane te stappen. Jij bepaalt zelf hoe lang je denkt uit de Fastane weg te kunnen zijn. Als je dat wilt kan ik je helpen om met hulp van Narratieve Zelfregie nieuwe visies te ontwikkelen en je vraagstukken vanuit verschillende invalshoeken te onderzoeken om tot een effectieve en aanvaardbare oplossingen te komen. Dat noem ik ondersteuning vanuit de Slowlane, of korter gezegd: Slowlanecoaching. Meer weten? Neem gerust contact op: marcel@keridwen.nl of via Keridwen-website, contact https://www.keridwen.nl/?page_id=60.

Groningen, 12 juni 2017
Marcel van der Pol

Deel 6 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)