Augustus 2017. Een kruispunt. Een keuzemoment.
Ik had mijzelf voorgenomen, na alles wat mij dit jaar is overkomen, in de zomer samen met Brigit volop van mooie wandel-zwerftochten te genieten. Ik wilde mijn conditie opbouwen. In september wilde ik weer beginnen met werken. Inmiddels heb ik alweer met veel plezier een aantal dingen gedaan: leads opgepakt en mooie klussen uitgevoerd.
Ik had mijzelf voorgenomen, na alles wat mij dit jaar is overkomen, in de zomer samen met Brigit volop van mooie wandel-zwerftochten te genieten. Ik wilde mijn conditie opbouwen. In september wilde ik weer beginnen met werken. Inmiddels heb ik alweer met veel plezier een aantal dingen gedaan: leads opgepakt en mooie klussen uitgevoerd.
In augustus stond ik nog vóór die keuze. Wilde ik nog wel werken? Wat wilde ik dan gaan doen? Hetzelfde als vroeger? Of juist iets geheel anders?
Is zo'n fase van het-even-helemaal-níet-weten niet héél herkenbaar bij een ingrijpende, wellicht ontwrichtende gebeurtenis? Het maakt niet uit of dat een reorganisatie is, baanverlies of gedwongen verhuizing, een relatie die eindig blijkt door scheiding, ziekte of dood, een eigen ziekte of ongeluk, ... etc... Er zijn zoveel gebeurtenissen met grote impact mogelijk in een mensenleven! De fundamenten vallen onder je voeten vandaan. En wat dan? Je eerste reactie... overleven! ...dus freeze, fight of flight. En dan? Huilen, opstaan en opnieuw beginnen? Een geheel andere weg inslaan?
Ik heb in augustus ook op mijn eentje lange wandelingen langs het kanaal en rond het meer gemaakt. Veel nagedacht over die drie instictieve overlevingsreacties, freeze, fight en flight. Over de consequenties. Over wat er daarna komt en wat er dan nog en weer mogelijk is.
Een ontwrichtende of dispruptieve ervaring heeft altijd iets met een verlies te maken. Je bent iets kwijt. Maar komt er ook iets voor terug? Wat kun je zèlf hierin doen en waarbij heb je hulp van ànderen nodig? Of kun je beter alles maar uit je handen laten vallen ende boel opgeven? Je weet het op zo'n moment niet; dat is een kenmerk van ontwrichting!
Ik heb de afgelopen maanden mijn eigen principes letterlijk mogen doorleven: durven dwalen om nieuwe wegen te vinden. Soms moet je je Denkraam Vergroten en jezelf opnieuw uitvinden dan wel herdefiniëren.
Wat vind je als je dat doet: welke nieuwe wegen, ontdekkingen en inzichten kom je tegen? Ik heb mijn vondsten tezamen mijn Gordiaans Ei genoemd. De dilemma's. De paradoxen. Het andere Denkraam. De keuzes en de uitkomsten. Hoe je vervolgens (professioneel) in de wereld staat. Een Gouden Vondst of toch maar Doorhakken?
Over dat proces, van ontwrichting, overleving tot herdefiniëring en het vinden van het Gordiaanse Ei, en wat je daar vervolgens het beste mee kunt doen (als gouden vondst beschouwen of gewoon doorhakken), heb ik drie verschillende SPEAKERSHOWS gemaakt.
1. ONTMOETING MET DE 13de HELD. Over wat ik zelf heb meegemaakt, over hoe Narratieve Zelfregie daarbij heeft geholpen om tot de herprofilering van Keridwen en mijzelf te komen en welke mooie invloed dat heeft op mijn professioneel handelen.
2. HOUD JE VAST AAN DE WIND! Over mensen en organisaties in verandering. Over hoe je met de NZR-methode je je Denkraam kunt Vergroten om nieuwe perspectieven te zien.
3. TROUBLES AT THE PLAYGROUND. Over botsingen en conflicten tussen mensen met verdchillende achtergronden en denkwijzen. Wat kunnen we samen weer de Playground te kunnen delen?
Al deze drie SPEAKERSHOWS bied ik dit najaar GRATIS bij jullie OP LOKATIE aan. In NL of Eng.
Waarom ik dat doe?
Omdat ik graag mijn Gordiaans Ei, mijn ontdekkingen en inzichten wil delen en vertalen naar mogelijkheden voor anderen.
Omdat ik graag samen met jullie wil vieren, dat ik weer terug ben, actief en met een heldere nieuwe profilering.
Omdat ik graag verhalen vertel in SPEAKERSHOWS: speelse vorm, herkebare thema's, serieuze inhoud. Ontdek dat genieten en leren goed samen gaan!
IK KOM GRAAG LANGS VOOR EEN SPEAKERSHOW!
Meer weten en boekingen? Ga naar www.KERIDWEN.nl en klik de rode button met ACTUEEL. Rechtstreeks bellen of mailen mag ook.
Hopelijk tot binnenkort!
Marcel van der Pol.
Keridwen. 18 september 2017
Deel 12 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten