21. Nog één keer over de arts, de bonen en de schoenlapper: het half lege/volle glas.

Mijn laatste column voor 2017. In mijn columns schrijf ik over mijn ervaringen als zelfstandige ondernemer, die is gevallen (infarct), weer bij de wal op klautert en nu weer verder wil (maar dan anders).  Deel de columns gerust op de sociale media. Wellicht hebben anderen iets aan mijn ervaringen: Wat ik heb meegemaakt Wat er is veranderd. Hoe ik het heb aangepakt. Wat ik heb gevonden. Spiegel jezelf. 
Reacties zijn altijd welkom.   alle blogs, ga naar marcelvanderpol.blogspot.nl). 

Prachtige feestdagen... en tot in 2018! Marcel van der Pol (Keridwen)

Twee weken geleden schreef ik over een arts, die bij onverklaarbare ziektes, als hij echt niet meer wist wat te doen,  een combinatie van bonen en azijn voorschreef. Soms hielp het, soms ook niet. En zeker niet in het geval van een schoenlapper. Deze laatste overleed ondanks de behandeling. Daaruit concludeerde deze arts dat zijn behandeling van mysterieuze behandeling niet werkte bij schoenlappers (lees column 19). Hij schreef daar mooie verhandelingen over.

Wat mij bij teruglezen intrigeerde was, dat deze arts uit dat oude verhaal, zich niet als eerste afvroeg waarom het bij sommige patiënten wèl hielp. Waarom werden deze patiënten beter? Even los van de methodologie voor wetenschappelijk onderzoek, was het ook de keuze van deze arts waaop hij zijn aandacht vestigde: op wat misging (zoals bij de schoenlapper), of wat er goed ging (patiënten die beter werden). Zag hij zijn  behandelingsglas vooral als half vòl of als half léég?

Wat is beter? Is überhaupt een van beide perspectieven beter?

Vanaf het moment dat ik struikelde (infarkt), viel en weer op ging staaneeft dit thema mij beziggehouden. Wat kan ik niet meer, versus wat kan ik nog wel (of ànders). Waar begin je met redeneren, vooral als je als ondernemer weer op je eigen benen verder wilt? Bij wat niet meer kan (half leeg glas), of bij wat nog wel (of anders) kan (half vol glas)? Niet alleen ikzelf bleek al snel met dat vraagstuk bezig te zijn, ook de mensen om mij heen, van familie en vrienden tot klanten en relaties.  Heel begrijpelijk, maar soms ook lastig. Ik moest niet alleen mijn zelfvertrouwen en mijn eigen zekerheden yerug te zien winnen, maar als ondernemer ook het vertrouwen van de markt. Dat voelde als dubbelop. Thuis onrust, op je werk onrust. Wat heeft geholpen, is het besluit om niet alleen thuis mijzelf opnieuw uit te vinden (nieuwe situatie, ander denkraam, nieuwe verhoudingen, andere mogelijkheden), maar ook in de markt te herprofileren (wat wil ik (nog) wel en wat niet meer?).

Boeiende zoektocht! Zeker nog niet afgelopen. Wel wordt de richting steeds helderder. Criteria? Mijn ontdekkingsreis naar een nieuwe plek in de wereld (privé en professioneel) voert mij langs de dingen waar ik echt blij van wordt, die ik zinvol en betekenisv'ol vind, en waar ik goed in ben! Ik ben de wereld weer ingestapt met mijn speakershows, combi van lezingen en voorstellingen; een soort teasers om weer te laten zien dat ik er ben en wat ik allemaal heb te bieden heb. Mijn  glas is daarmee nu toch weer helemaal halfvól in mijn beleving? Nee, er zijn nog steeds dingen die lastig zijn, moeilijk gaan. Ik wil deze metafoor niet; wèg met het half lege, half volle glas. Mijn herprofileren betekent dat ik op zoek ben naar een nieuwe, beter passende metafoor....  Nog niet gevonden, maar dat komt wel! Mijn gedachten cirkelen alvast rond drie begrippen uit mijn speakershows: "Denkraam" (ander, nieuw, groter) en "buiten de gebaande paden" (dwalen en nieuwe koers vinden) en "contextuele empathie".  Nu ik dit opschrijf komen diverse verhalen boven, waarin deze begrippen alle drie voorkomen.Om een paar verhalen te noemen die ik vaak bij klanten gebruik: "Houd je vast aan de wind!" en  "Troubadour in de kloostertuin" en "Witte kiezels op de nek van een zwarte neushoorn" en "Hier is de overkant" en "De wetten van de wilde honing",  "Ruzie in de speeltuin"... 

Volgens mij moet ik gewoon deze en andere verhalen de komende tijd weer  veel gaan vertellen of spelen en er zeker mee aan het werk gaan.

Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl

🤠
Groningen
18 december 2017


Deel 21 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane. Over vallen, opstaan en verdergaan". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)