Als ik de scan-tunnel in schuif, start een video met filmbeelden van de Afrikaanse savanne. Een verrassing van de scan-technicus, want stel dat ik tòch iets zou kiunnen zien!
Via een spiegel kan ik op mijn rug liggend heerlijk genieten van de vertrouwde beelden terwijl rond mijn hoofd electromagneten brullen. Het beeld is zeker niet compleet. Allerlei "puzzelstukjes" in mijn zichtveld missen. Maar toch... Het duurt niet lang of ik vergeet de status quo en ben weer op reis door Zuidelijk Afrika, zoals ik de laatste jaren diverse keren heb gedaan samen met Brigit of samen met mijn collega's van de Flow & Go Foundation.
Drie maanden geleden reed ik nog in de fastlane van het leven: intrigerend werk door heel Nederland (en daarbuiten) bij uiteenlopende organisaties. Elk met hun eigen specifieke vraagstukken, die ik samen met hen altijd weer vanuit verrassende invalshoeken wist te benaderen om tot goede antwoorden te komen. Toen zonder enige duidelijke waarschuwing viel de 'motor' uit: een cva! Mijn hele systeem werd zonder overleg gereset. Motorisch en spraak snel weer hersteld. Mentaal bleek gelukkig alles nog in orde. Alleen mijn zicht. Ik begon met totale blindheid. De eerste beelden die terugkwamen waren wazig en gefragmenteerd. Stap voor stap, maar uiterst langzaam leer ik tussen de 'gaten' scherp te zien. Je kunt je hersenen trainen om ook de 'gaten' zo goed en kwaad als dat gaat in te vullen. Of dat gaat lukken is nog onduidelijk. In ieder geval heb ik zo een geheel nieuwe kijk op werk en leven gekregen. Ruw uit de fastlane geworpen. Abrupt tot stilstand gebracht.
Terwijl ik na de reset langzaam overeind kom en de brokken bij elkaar begin te vegen, dendert vlakbij alles en iedereen over de fastlane voort. Hoe schokkend deze ervaring ook is geweest en hoe ingrijpend de gevolgen ook (kunnen) zijn, roept de huidige situatie op om te gaan dwalen en opnieuw mijn weg te vinden. Ook bijkomen van de klap, mijn privé-leven opnieuw vorm geven en alle ruimte nemen voor herstel (tergend langzaam weliswaar!).
Kortom, dwalen in de slowlane. Opeens heb ik tijd om rond te kijken. Naar mijn eigen leven in die slowlane. Maar ook naar de gebeurtenissen daarbuiten in de fastlane. Om vervolgens te reflecteren. Mede vanuit de Narratieve Zelfregie *). Tenslotte heeft elk mens in elke situatie een eigen verhaal met denkramen, helden en zelfregiemogelijkheden. Daarover wil ik de komende maanden columns (blogs & vlogs) schrijven: "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane".
Ook de 12 helden zullen hun denkramen richten op de Fastlane en de Slowlane.
In een later stadium, als dat weer mogelijk is, wil ik graag persoonlijk mijn observaties, reflecties en verhalen komen vertellen; in presentaties, inleidingen, colleges en voorstellingen.
NB Je wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen.
Marcel van der Pol, Keridwen - Groningen. 3 april 2017
*) Meer weten over Narratieve Zelfregie? Vraag naar mijn boeken: "Wie durft te dwa;en vindt nieuwe wegen" & "De dans van de Held" uitgegeven bij Keridwen i.s.m. Kirja Boek.
Deze columnserie is ook te volgen op marcelvanderpol.blogspot.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten