Terug van vakantie (1): het beminde onbekende

De weg terug van vakantie (dit keer: Zweden) is voor mij altijd weer een periode om langzaam maar zeker weer terug in de werkmodus te komen. Eén van de bijeffecten daarvan is dat dingen door elkaar gaan lopen.  Al rijdende overdenk ik alles waarmee ik binnenkort aan de slag ga en tegelijkertijd wil ik ook graag nog even nagenieten van alles wat ik de afgelopen weken heb meegemaakt. In praktijk betekent dat, dat ik ook op mijn privé-ervaringen met een meer professionele bril terugkijk.
Voor ons betekent vakantie heerlijk ronddwalen door het gastland. Je weet meestal niet precies waar je terecht komt, maar is er altijd wel een plekje te vinden om je tent op te zetten, zeker in Zweden waar wildkamperen is toegestaan. Het is een manier om onbekende gebieden te ontdekken en nieuwe ervaringen op te doen.

Wat mij als eerste opviel, was hoeveel behoefte veel mensen hebben om juist het bekende van thuis mee te nemen op vakantie. De wereld zal best mooi zijn, maar je moet wel een gevoel van minimale vertrouwdheid hebben om je lekker te voelen. Je neemt je eigen eten mee of je eigen beddengoed. Of nog mooier: je "eigen" huis in de vorm van camper of caravan. Je hoeft daarmee niet eens rond te reizen. Je zet hem ergens neer, je paalt het stukje grond er omheen af en vult jouw terrein met alles wat je mooi en belangrijk vindt, van planten, lampen en stoelen tot volledig ingerichte keukens. Van elders heb je thuis gemaakt.

Ik moest opeens denken aan mijn werk met Zelfregie 3.3 (onderdeel Wachter & Lantaarn). Er is altijd weer lef nodig om de grens tussen bekend en onbekend over te steken. Zelfregie 3.3 benadert dit narratief: zowel het bekende als het onbekende kent zijn eigen verhalen. Voordat je in beweging komt zal je Wachter je wijzen op consequenties. Sommige Wachters zullen je vooral aanzetten en enthousiasmeren om het onbekende op te zoeken. Andere Wachters zullen je vooral proberen tegen te houden, door te wijzen op gevaren. Áls je de stap dan zet, het bekende verlaat en het onbekende betreedt, wat voor Lantaarn neem je dan op reis mee? Heb je veel licht nodig, opdat je alles vantevoren kunt overzien - of zie je het vanzelf wel? Heb je een lantaarnpaal als baken nodig om weer naar terug te gaan - of neem je een zaklantaarn mee om onderweg te gebruiken als dat nodig lijkt?

In mijn werk krijg ik veel te maken met mensen en organisaties, die worden aan gespoord om te veranderen. Er zijn zoveel redenen te bedenken waarom mens en organisatie om in beweging zouden moeten komen, de grens over te steken en het onbekende land van de volgende verandering- cq ontwikkelingsfase te betreden. Wil je mensen gemotiveerd meekrijgen, dan is het verstandig om eerst eens een goed gesprek met de actieve Wachters en de Lantaarns aan te gaan. Besef dat die voor een belangrijk deel bepalen hoe de verhalen over verandering vorm gaan krijgen!

We hebben ook een paar nachten op een camping van een camper en caravanclub gestaan. Voorbeelden te over van bovengenoemde creaties van een eigen "thuis" elders. Vriendelijke, behulpzame mensen. Alle campingmedewerkers waren vrijwilligers. Een ontspannen, knusse sfeer. Dit doet je uiteraard afvragen of alle verandering altijd nodig is. Soms kunnen mensen zo genieten van het bekende en juist daardoor optimaal functioneren. Als echter veranderingen tóch door moeten gaan - en soms is dat gewoonweg een gegeven ...

Onderweg terug naar huis vond ik het in ieder geval een intrigerend en uitdagend gedachte-experiment om mijzelf af te vragen, wat voor Wachters en Lantaarns bij deze mensen actief zouden zijn, en vervolgens te bedenken wat er nodig is om hen (inclusief hun Wachters en hun Lantaarns) gemotiveerd de grens te laten oversteken naar het onbekende en te ontdekken wat voor mogelijkheden ze daar zullen vinden.

Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl
contact

Verwacht: Het verschil tussen mensen en bomen