Is hier de overkant? zoekt try-out lokatie

Ter gelegenheid van Keridwen's 13 jarige jubileum heb ik de novelle "Is hier de overkant?"geschreven.

Op het jubileumfeest zelf heb ik de eerste try-out van de voorstelling naar de novelle gespeeld. 

Inmiddels zijn er vele maanden,  gedachten en ideeën overheen gegaan.

De voorstelling is stevig anagepast. Vanaf eind 2012 wil ik hem in de theaters brengen. Voordien wil ik graag in een beperkt aantal try-outs nog wat ideeën uitproberen en bijschaven.

 Dus ik ben naar mooie lokaties, passende gelegenheden, ontvanmkelijk publiek en bereidwillige organisatoren om de try-outs van "Is hier de overkant?" te kunnen spelen. Kosten? Slechts reiskosten. Neem contact op (mail of bel 06 506 802 13) en we gaan er iets  moois van maken.

Is hier de overkant?

Het verhaal is geïnspireerd op de Legende van de Golem. Wat mij altijd in dit verhaal heeft gefascineerd is de figuur van de golem zelf, uit klei, adem, water plus een miniscuul deeltje  Heilige Geschriften tot leven  gewekt.  "Wakker"geroepen om met zijn bovenmenselijke krachten als beschermer op te treden van de vervolgden. Weer de "slaap"in gestuurd als het werk is gedaan. Volgens de legende ligt de golem nog ergens verborgen in de Staronova Synagoga van Praag. Te slapen. Te wachten tot hij weer wrodt geroepen. Als het weer nodig is om op te komen voor vervolgden en verdrukten.

Ik heb mij altijd afgevraagd hoe het zou zijn als je op een goede dag ontdekt dat je geen oorspronkelijk mens bent, maar een tot leven geroepen golem. Hoe je er nu bij of niet? Waar ligt je loyaliteit? Wat ga je doen als je tijd om te slapen weer is gekomen?

Uit respect voor zowel Rabbi Löw als de golem, die hij mede tot leven riep, heet de hoofdpersoon uit "Is hier de overkant?" geen Golem maar Gaston. Zijn vewekker heet Meester Leon. 

... Het eerste wat ik zag, was zijn gezicht over mij heen gebogen: doordringende ogen in een doorgroefd gelaat. Nee, dat klopt niet, ik wil waarschijnlijk graag dat zijn geliefde aanblik mijn eerste herinnering is. Nee, als allereerste zag ik een klein, kleurig vogeltje, recht boven mij. Het leek net alsof het met zijn snel slaande vleugeltjes mij wilde beschermen tegen de warmte van de opkomende zon. Ik genoot van het ochtendgloren. Koele schaduwen gleden over mijn gezicht. Ik rook de nog vochtige aarde waarop ik lag. Ik voelde de vastheid van de bodem onder mij. Boven mij dat kleine natuurwondertje. Roerloos wees het spitse snaveltje naar beneden. Nog even en het zou de vleugeltjes inklappen en een duikvlucht naar beneden maken. Was ik prooi? Was ik geliefde? ...

 Nieuwsgierig naar het vervolg? Neem contact op en Gaston komt naar u toe

Marcel van der Pol (tekst, spel)

Johan hilhorst (regie)