dinsdag 21 november 2017

17. De kloof tussen theorie en praktijk

Als het een beetje lukt, zo  's morgens na mijn kijkdoos-oefeningen, maak ik een lange wandeling. Naast het genieten van de wandeling zelf kan ik het meestal niet laten ook de kijkdoos-oefeningen in de praktijk te brengen. Volgens mijn scores in de kijkdoos gaat mijn zicht stap voor stap vooruit.  Dit is ook aantoonbaar in de zichtveldmetingen. Ik reageer steeds beter op lichtprikkels, die aan mijn beschadigde zichtdelen  worden aangeboden. Heerlijk om te horen. Heerlijk om te zíen ook!
Hoe kan het dan dat lopend langs kanaal en fietspad nog steeds boten en fietsers in mijn uitval plotseling kunnen 'verdwijnen' en weer tevoorschijn komen? Die 'verdwijntruc' zou toch steeds minder moeten voorkomen? Met andere woorden, ik ervaar werkelijk een duidelijke kloof tussen laboratoriumsituatie (de kijkdoos) en de praktijk van de ADL (Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen).

Zittend op een bankje aan het water, in de zon en omringd door de warme kleuren van de herfst, moet ik denken aan alle voorbeelden die ik ken waarbij theorie en praktijk niet helemaal op elkaar bleken aan te sluiten. Of het nu gaat om de mooie structuurplannen van de verandermanager, de heldere opdracht van een werkvoorbereider, de wijze waarop een afgestudeerde  opleidingskennis in praktijk brengt of de uitwerking van een coaching, behandeling of therapie, de werkelijkheid blijkt vaak weerbarstiger dan de theorie. Voorbeelden daarvan zijn er te over!

Als beroepsmatige begeleider (coach, docent, therapeut, etc) weet je heel goed dat je aandacht moet besteden aan de TRANSFER van  theorie (laboratorium) naar praktijk. Ik vind dat nog steeds een van de boeiendste aspecten van mijn werk. Door in de fantasie je Denkraam te vergroten blijkt opeens veel meer mogelijk te zijn dan je dacht. Je moet vervolgens wel die mogelijkheden vertalen naar de praktijk. Een uiterst leerzame zoektocht. Elke keer weer.

Op dat bankje in de zon voel ik mij klant en begeleider tegelijk. Ik ervaar in alle hevigheid die kloof. Opgelucht, blij en enthousiast ben ik de laboratoriumsituatie,  terwijl de ADL nog even veel problemen lijkt op te leveren.
Als ik nu eens op basis van mijn ervaringen in het begeleiden van transferprocessen mij verplaats in de rol van therapeut,  wat raad ik mijzèlf dan als patiënt als transferoefeningen aan?
Ik fixeer mijn blik zo op een vast punt van een afgemeerde boot zodat de stuurhut in mijn  uitval verdwijnt. Ik kan nu niets meer van de stuurhut zien dan een 'blur', een vage, ietwat vormloze vlek. Dit is sowieso al een mooie vooruitgang vergeleken met een paar maanden geleden. Toen zou ik niets hebben gezien. De laboratoriummetingen suggereren echter dat er nog méér mogelijk is. 
Ik blijf strak naar mijn fixatiepunt kijken en probeer zo goed mogelijk mijn aandacht te richten op de stuurhut. en daar vast te houden. Ik vertel mij zelf dat als de lab-resultaten kloppen ik moet kunnen leren de stuurhut ook wèrkelijk te zien. Ik weet immers al hoe deze eruit ziet. Ik zou dus kleine kenmerken in de blur een betekenis kunnen geven, om zo stap voor stap het beeld in te vullen en op te bouwen. De visuele cellen in de hersenschors moeten zo kunnen leren, dat wat ze registreren om te zetten in een samenhangend, herkenbaar beeld.

In alle eerlijkheid, lke keer als  ik besef dat al die benodigde neurale verbindingen die nodig zijn om een beeld goed te weer te geven, weken, zoniet maanden nodig hebben om aangelegd te worden (àls dat al gebeurd., want zekerheid heb ik allerminst), zucht ik diep. Maar als plotseling even het beeld van de stuurhut duidelijk zichtbaar wordt, geeft dat hoop. Dat is zó nodig om een  transfer-kloof te kunnen overbruggen: doorzetten, een wenkend perspectief en kleine succesjes onderweg.

Marcel van der Pol
www.KERIDWEN.nl

Groningen (Hoornse Diep)
20 november 2017

Deel 17 uit de columnserie "Observaties, Reflecties en Verhalen vanuit de Slowlane". U wordt van harte uitgenodigd deze columns op sociale media te delen. Voor info over presentaties, lezingen en workshops, neem gerust contact op, via https://www.keridwen.nl/?page_id=60)

1 opmerking:

  1. Al dwalend vindt men inderdaad nieuwe wegen. Of misschien is de 'dwaalweg' wel dé weg. Interessant, wat je zegt. Want aan de transfer van kennis wordt doorgaans de minste aandacht besteed.

    BeantwoordenVerwijderen